Φταίνε τα παιδιά;

Έτυχε να παρακολουθήσω την σχολική εορτή για την 28η Οκτωβρίου 1940 σε ένα ΕΠΑΛ προαστίου της Αθήνας. Ένα σχολείο στο οποίο δεν θα πάει ποτέ κανένας Υπουργός, Υφυπουργός ή έστω Δήμαρχος να το επισκεφτεί ούτε καν στον Αγιασμό του Σχολείου. Γιατί και για τον Αγιασμό επιλέγουν οι επίσημοι πιο "επίσημα" σχολεία.

Στο ΕΠΑΛ αυτό λοιπόν ήταν όλα τραγικά: τα σκηνικά, τα ποιήματα, η ερμηνεία των τραγουδιών, τα μικρόφωνα, οι κουρτίνες, ο περιβάλλον χώρος, η αδιαφορία του διευθυντή και πολλά άλλα... Ξέρετε ποιος δεν ήταν τραγικός; τα ίδια τα παιδιά! Υπήρχαν ρομά, μετανάστες, Έλληνες, μαύροι, εύσωμοι κλπ που ήθελαν να πάρουν μέρος στο θεατρικό σκετς, στα τραγούδια, στους ελληνικούς χορούς. Κάποιοι μάλιστα πήραν μέρος σε όλα τα παραπάνω!

Φυσικά ανάμεσα στα παιδιά θα υπάρχουν οι είρωνες, οι συνειδητά επιθετικοί, αγνώμονες, αδιάφοροι, "κακοί" με τους οποίους δεν θα ασχοληθούμε τώρα. Η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών όμως ήταν καλά παιδιά που δεν είχαν όμως κατεύθυνση. Ούτε από το σπίτι τους, ούτε από το σχολείο... Δεν τους είχε πει κανείς πώς να στέκονται την ώρα του Εθνικού Ύμνου! Δεν ήξεραν! Άλλοι είχαν τα χέρια σταυρωμένα, άλλοι είχαν βάλει το ένα χέρι στην καρδιά... Άλλοι ντρέπονταν σε όλη την διάρκεια της γιορτής, άλλοι αδιαφορούσαν εντελώς, μια κατάσταση για κλάματα, στην οποία ένοχοι είμαστε όλοι εμείς οι μεγάλοι...

Τα παιδιά, επειδή είναι παιδιά, θέλουν κατεύθυνση, αλλιώς μοιάζουν χαμένα. Δεν γνωρίζουν τίποτα αν δεν τους το πούμε εμείς οι μεγάλοι. Αν θα δεχθούν αυτά που θα τους πούμε, είναι άλλη συζήτηση. Εδώ αναφερόμαστε στο πρώτο σκαλοπάτι: στο ότι δεν τους μιλάμε εμείς που είμαστε υπεύθυνοι, που τα φέραμε στον κόσμο και που τα μαθαίνουμε γράμματα, δεν τους εξηγούμε, δεν τους βοηθάμε να οργανωθούν και να οργανώσουν την ζωή γύρω τους, έχουμε αφήσει τα παιδιά στο έλεος της μοναξιάς τους...

Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ακούμε καθημερινά...

ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ E SHOP

 https://www.ekdoseiskastro.gr/bookstore

Επισκεφθείτε το νέο μας ηλεκτρονικό κατάστημα για τις αγορές σας, εύκολα, γρήγορα και με ασφάλεια.

Νέο αίμα αναλαμβάνει...

Δουλειά της κόρης μου, πριν ακόμα πάρει το πτυχίο της.

Είναι ωραίο να βλέπεις τα νέα παιδιά να προάγουν την ζωή και την κοινωνία!

 

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟ

Το νέο μας βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε! Στην γνωστή χαμηλή τιμή για να φθάσει σε όλους! Για παραγγελίες τηλεφωνήστε στο 2102639553, στις Εκδόσεις Κάστρο. Και μην ξεχνάτε την μόνιμη προσφορά μας:

 

Σκέψεις

 Πόσο σκληρός και αδιάφορος ο κόσμος...
πόσο δόλιος... πόσο αναπάντεχα συμφεροντολόγος...

πόσο οδυνηρά υποκριτής και αμείλικτα συνένοχος...

 

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...
και δεν μιλάει κανείς...

ούτε οι άνθρωποι με τα χρυσά στέμματα στο κεφάλι

και τις μακριές κάπες

που τις κρατάνε χίλιοι παρατρεχάμενοι,

ούτε εκείνοι με τα γυαλιά

και τους φακέλους, οι γραμματιζούμενοι λέω,

με τα μεγάλα διπλώματα

και τους παχυλούς μισθούς...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...

και δεν μιλάει κανείς...

ούτε εκείνοι που συχνάζουν σε κτίρια με κολώνες,

χρυσές λεπτομέρειες και όμορφες ζωγραφιές...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...

και δεν μιλάει κανείς...

ούτε καν οι άνθρωποι με τα μαύρα ρούχα

και τα σκυμμένα κεφάλια...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία,

και δεν μιλάει κανείς...

Είναι όλοι με το στόμα μανταλωμένο,

σφιχτό.

Με ένα τεράστιο Χ κολλημένο πάνω του.

Και το Χ αυτό μεγαλώνει κι άλλο, 

περνάει στο κεφάλι και το καλύπτει

σαν κράνος προστασίας από αυτό που παλιά,

πολύ παλιά,

ονομάζαμε Ελευθερία...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...

και δεν μιλάει κανείς...

πώς να μιλήσουν με το στόμα φιμωμένο και μπουκωμένο;

Μόνο ένα μικρό παιδί,

αυτό που κάποτε φώναξε

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

κι αρνήθηκε να μεγαλώσει,

να βάλει το μεγάλο Χ στο στόμα του

και να μοιάσει στους άλλους,

τριγυρνάει ανάμεσα μας και μέσα μας

φωνάζοντας "Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

"Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία"...

Αυτό το μικρό παιδί χρόνια τώρα το κυνηγάνε

προσπαθούν να το πιάσουν και με την βία να το μπουκώσουν

και να το μανταλώσουν

μα αυτό ξέφυγε...

περιπλανιέται στα σπίτια και κάθεται πάνω στα κράνη προστασίας,

σκύβει και φωνάζει τα βράδια

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

"Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία"

έτσι, για να δώσει μιαν ελπίδα

ότι δεν φιμώθηκε για πάντα η Αλήθεια...

και κάποιοι το ακούνε

και το καταλαβαίνεις από τα δάκρυα

που κυλάνε καμιά φορά, έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, στα μάγουλα...

Αντικειμενική Δημοσιογραφία

Ο τίτλος περιγράφει κάτι που δεν υπάρχει. Αντικειμενική Δημοσιογραφία και ανεξάρτητη έχουμε να δούμε καιρό, αν είδαμε ποτέ... Ναι, ο δημοσιογράφος είναι άνθρωπος με ιδεολογία προσωπική και φιλοσοφία ζωής και επηρεάζεται από τα τεκταινόμενα. Ναι. Αλλά, ως καλός δημοσιογράφος θα έπρεπε να μεταδίδει την είδηση και μόνο την είδηση, κατά το δυνατόν χωρίς προσωπικά σχόλια και περιγραφές, κοσμητικά επίθετα και άλλα. Δουλειά του είναι να μας μεταφέρει την είδηση και να κρίνουμε εμείς. Όχι να κατευθύνει την κοινή γνώμη εκεί που θέλει αυτός και ο εργοδότης του... Γιατί όταν σε μια είδηση γράφει δίπλα π.χ. νοσταλγοί του παρελθόντος, παραλήρημα, γραφικός, κ.ά. αμέσως επηρεάζει μία ανυποψίαστη κοινωνία. Εάν δε, το επαναλάβει χίλιες φορές, τότε μιλάμε για πλύση εγκεφάλου... Η εμμονική επανάληψη ενός θέματος μόνο από την μία όψη του νομίσματος δεν είναι δημοσιογραφία.

Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε εποχή παρακμής. Πώς θα μπορούσε η δημοσιογραφία να διαφέρει; Αλλά από το υποκειμενικό ανθρώπινο στοιχείο του δημοσιογράφου μέχρι αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, την απόρριψη μιας ολόκληρης μερίδας της κοινωνίας, την θυσία της στους σκοπούς κάποιου αόρατου συστήματος που απορρίπτει την πλειοψηφία, απέχει πολύ. Πάρα πολύ. Γιαυτό, παρακαλώ, κλείστε τις τηλεοράσεις. Διαβάστε τις ειδήσεις έστω και επιγραμματικά από το διαδίκτυο και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Μάθετε και τα παιδιά σας να σκέφτονται και να κρίνουν. Να βλέπουν με τα δικά τους μάτια και όχι τυφλά να ακολουθούν μια γραμμή που τους παρέχεται αρρωστημένα και δόλια.

Ελεύθεροι;

 Πηγαίνω να φτιάξω καφέ, η καφετιέρα κλείνει στα 20΄ και ο καφές χάνεται, σε μια περίοδο που δεν είναι να χάνεις τον καφέ... οι τιμές έχουν αγγίξει ταβάνι που λένε! Μπαίνω στο αυτοκίνητο, η ζώνη ασφαλείας... άμα δεν την κουμπώσεις σε τρελαίνει με το βασανιστήριο του ήχου για πολλή ώρα... Για την ασφάλειά μας, μας λένε...

Για την ασφάλεια της ζωής μας, της υγείας μας, των συναλλαγών μας, των τραπεζών μας, του κράτους μας, για το καλό μας... ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας... που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα... λέει ένα άλλο γνωστό άσμα... Θέλω να είμαι ελεύθερη, λέω εγώ με τον πεζό μου λόγο, να ανοίγω και να κλείνω την καφετιέρα παίρνοντας το ρίσκο μου! Να καπνίζω τσιγάρο και να μην φοβάμαι την αστυνομία, όπως δεν φοβούνται όσοι κάνουν μπάφο. Παρεμπιπτόντως, εγώ δεν καπνίζω, στην πλατεία συντάγματος όμως άμα περπατήσεις απόγευμα μυρίζει μπάφο μερικές φορές... Βλέπετε, το χόρτο είναι προτιμότερο από τον καπνό, το ναρκωτικό επίσης δεν πειράζει θα μας πουν σε λίγο, θα το νομιμοποιήσουνε κι αυτό... όπως και τις εκτρώσεις και τους ΛΟΑΤΚΙ και την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια...

Περιμένω υπομονετικά να δω αν θα είναι πριν το τέλος της επίγειας ζωής μου που θα ποινικοποιήσουν την πίστη στον Θεό, τον πατριωτισμό (λίγο έως πολύ συμβαίνει και με τα δύο σε επίπεδο λοιδορίας ακόμη), την κοινή λογική (υπάρχει μια αόρατη απαγόρευση για να μιλάς μόνο με το πολιτικά ορθό), την προσωπική επιλογή σε θέματα υγείας (θυμίζω τον εμβολιασμό της πρόσφατης επιδημίας) και πολλά άλλα που μειώνουν διαρκώς την ελευθερία μας. Μιλώ απλά και σταράτα.

Έτυχε να παρακολουθήσω μια παλιά ταινία, και είδα τον πρωταγωνιστή να καπνίζει... μέσα στο αεροπλάνο!!! Αδιανόητα πράγματα για μας σήμερα... Θυμάμαι που μας έβαζαν στο αυτοκίνητο οι γονείς μας χωρίς ζώνες ασφαλείας και ειδικά καθισματάκια... Φυσικά δεν εννοώ ότι δεν είναι καλά και άγια όλα αυτά. Απλώς φοβάμαι το άλλο άκρο. Την καταπίεση. Την υποχρεωτικότητα. Την δέσμευση. Την στέρηση της ελευθερίας που έρχεται σιγά σιγά, αρχικά ανώδυνα, με πραγματικά χρήσιμα μηνύματα και σιγά σιγά φουντώνει, ενισχύεται, δυναμώνει επικίνδυνα και μας σφίγγει τον λαιμό.

Ο πραγματικά ελεύθερος είναι όχι εκείνος που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά εκείνος που μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει είχε πει κάποιος κάποτε... βέβαια εδώ θα πρέπει πάλι να μιλήσουμε για την παιδεία... για την ηθική υποχρέωση του πράγματος... αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση...

Κλείνοντας, θα ήθελα μόνο να πω ότι ο άνθρωπος ζει με την ελευθερία ή για την ελευθερία... την οποία σέβεται και ο ίδιος ο Θεός και Πλάστης του...

ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Μην χάσετε το νέο μας βιβλίο για το Πάσχα. Εξηγεί το τι και το γιατί της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας. Με ευχάριστα χρώματα, δραστηριότητες, αυτοκόλλητα και χαρούμενη διάθεση απευθύνεται σε παιδιά του Δημοτικού Σχολείου.

 

Σύναξη Γονέων σε ενορία των Αμπελοκήπων

Με μεγάλη μου χαρά δέχθηκα την πρόσκληση από τον άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων να εγκαινιάσω τις ομιλίες στην σύναξη γονέων, με αφορμή το βιβλίο μου "Τρεις Ιεράρχες, μηνύματα στους σημερινούς νέους".  Γνώρισα με την ευκαιρία πολύ όμορφους και ήρεμους ανθρώπους, ευλογημένους, με Χριστό στην καρδιά τους και στην συμπεριφορά τους.  

 

Υποδοχή Εικόνας Άξιον Εστί

 

Μια εκπομπή διαφορετική από τις άλλες...

 https://www.youtube.com/watch?v=Whvhr3RpXH8&t=271s

Μια εκπομπή αποκάλυψη για τα ναρκωτικά, για την κοινωνία που έχει πια συνειδητοποιήσει τα προβλήματα και τις λύσεις, για έναν γνωστό ηθοποιό που επέστρεψε από το λιβάδι του θανάτου στον κόσμο της ελπίδας!

Συνέντυξή μου στην Πεμπτουσία και την εκπομπή Πατριδογνωσία του Στρατηγού Αντρέα Μπλάνου

 https://www.pemptousia.tv/view/b/category/Programs/subCategory/patridognosia_qU2Dy/id/hthi_kai_ethima_tou_agiou_dodekaimerou_5IIpP/lang/el_GR

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

 Σας παρακαλώ, όσοι έχετε παιδιά, αλλά και όσοι δεν έχετε, κλείστε τις τηλεοράσεις! Ειδικά η ελληνική τηλεόραση δεν προσφέρει πια ούτε καλό σενάριο, ούτε καλή ερμηνεία, ούτε πηγαίο γέλιο, ούτε κάποιου ελάχιστου είδους ποιότητα... Εναλλακτικά, βάλτε ταινίες, σειρές ή παιδικά προγράμματα που τα έχετε επιλέξει εσείς, ελληνικά ή ξένα, μέσα από το διαδίκτυο... Σώστε οτιδήποτε αν σώζεται...

Πολιτισμός, ώρα μηδέν!

Νομίζω δεν χρειάζεται πια να πληρώνουμε δικαστές, δικηγόρους, έξοδα παραστάσεως, γραμματείς, Φαρισαίους, γραφειάδες, και τα λοιπά, αφού πια οι καταδίκες γίνονται πριν τις δίκες. Τα λαϊκά δικαστήρια αποφαίνονται άμεσα και οι αντιδράσεις είναι ομαδικές, αυθόρμητες, μαζικές, ανθρωποφάγες και εν τέλει τρομοκρατικές. Το σύστημα δεν είναι πλέον σωφρονιστικό, είναι τιμωρητικό και δεν μιλώ για το νομικό, αλλά το ηθικό σύστημα. Το "μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφί μύθον ακούσεις" έχει ξεχαστεί.

Πολιτισμός, ώρα μηδέν. 

"Ψώνια", κόμπλεξ και άλλα...

 Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Αλλά έχουμε ξεφύγει πολύ... Παριστάνουν τους συγγραφείς άνθρωποι βαθιά αμόρφωτοι και σίγουρα αγράμματοι, επειδή έχουν τα χρήματα να δώσουν το κείμενό τους για επιμέλεια και έκδοση. Και περιφέρονται ως σπουδαίοι συγγραφείς που ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά της λογοτεχνίας, κάνουν παρουσιάσεις και γενικά "ψωνίζονται" όπως είναι η προσφιλής έκφραση των καιρών. 

Δεν γνωρίζω ποια είναι η ψυχολογική τους κατάσταση, το βαθύ σύμπλεγμα που τους ωθεί να γράψουν ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο συχνά από την χρόνια αμαρτωλή ζωή τους, αλλά μου θυμίζει άθελά μου εκείνον τον κοντό άνθρωπο που γνωρίζω (κάτω από 1,50 μέτρο) που επιμένει να παίζει μπάσκετ! 

Ξέρω την αντίδραση μερικών: θα πείτε, ο καθένας θα πρέπει να κάνει ό,τι θέλει και ό,τι τον ικανοποιεί. Το θέμα μου είναι γιατί να τον ικανοποιεί κάτι στο οποίο εκ των πραγμάτων δεν είναι καλός. Ο παρουσιαστής ειδήσεων που ψευδίζει, η ηθοποιός που δεν έχει κανένα απολύτως ταλέντο στην υποκριτική - απλά είναι όμορφη να την βλέπεις, όχι να την ακούς (!), ο γιατρός που είναι ένας κακός γιατρός γιατί το κίνητρό του ήταν τα χρήματα ή οι γονείς του που τον έσπρωξαν στην ιατρική... όλα αυτά συνθέτουν μια ψεύτικη κοινωνία. Και αν το πράγμα σταματούσε εκεί, δεν θα πείραζε και τόσο που κάποιοι έκαναν αυτό που ήθελαν...

Το θέμα είναι ότι επηρεάζουν κόσμο... είμαστε όλοι αλληλένδετοι και αλληλεπιδρούμε γιατί αυτός είναι και ο σκοπός της σύστασης της κοινωνίας... εάν ο κατ' ευφημισμόν συγγραφέας θαμπώσει και συγχύσει τους αναγνώστες που τον θαυμάζουν, εάν ο γιατρός διαγνώσει λανθασμένα... εάν δεν ψυχαγωγείσαι βλέποντας μια σειρά ή έναν αγώνα και δεν καταλαβαίνεις "τις πταίει..." τότε η κοινωνία της οποίας είσαι μέλος νοσεί... και μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον, ασθενείς κι εσύ...

Πρόσφατα είχα μια συνομιλία με έναν διαδικτυακό φίλο. Για την απαράδεκτη κατάσταση της ελληνικής τηλεόρασης. Εγώ παρακολουθώ πια μόνο ξένες παραγωγές και κυρίως βρεττανικές, που συνδυάζουν την ποιότητα με την τηλεθέαση. Μου απάντησε πως κι εδώ υπάρχουν ωραίες ιδέες, σενάρια, άνθρωποι, απλά χρειάζεται οργάνωση... Μέχρι να οργανωθούμε εμείς λοιπόν, οι άλλοι είναι διακόσια χρόνια μπροστά... οργανωμένοι, αξιοκρατικοί κατά το δυνατόν και με αποτέλεσμα πολύ ανώτερο του ικανοποιητικού...

Παράκληση, τέλος, σε όλους: Βρείτε τι σας ευχαριστεί στο οποίο να είστε και καλοί, οικοδομήστε πάνω σε αυτό, ερευνήστε, σπουδάστε, οργανώστε και πετύχετε. Και σκεφτείτε κάποτε και τους άλλους... 

 

Προς Εμμαούς.

Απ' την τρανή την πόλη ξεκινήσανε,

στους Εμμαούς, στο σπίτι τους να πάνε.

Οι μαθητές με την καρδιά ανήσυχη

για τον μεγάλο τους τον δάσκαλο μιλάνε.

Και κει για μια στιγμή στο πλάι τους

να, "κάποιος" φανερώνεται μπροστά τους,

και τους ρωτά με μια φωνή υπερκόσμια,

τι τάχα βασανίζει την καρδιά τους;

Μέσα τους άναψε μια φλόγα δυνατή,

σαν κάτι τους θυμίζει η μορφή Του,

μα τι είν' αυτό που τόση ελπίδα χάρισε

στα μάτια τους και στην ψυχή τους;

Σαν τον κοιτάζουν απορούν που τους ρωτά

και τον ρωτούν κι οι δυο με την σειρά τους

Δεν είναι από την πόλη του Δαβίδ;

Δε νιώθει την λαχτάρα της καρδιάς τους;

Και τότε, με φωνή γλυκιά τους θύμισε

για τον Ιησού οι προφήτες τι είχαν γράψει,

μ' αγάπη σαν πατέρας τους προσπάθησε

την πίστη στις καρδιές τους να ανάψει.

Συνεπαρμένοι από τα θεία λόγια Του

αντάμα στο χωριό τους πάνε.

-Μείνε κοντά μας, τον παρακαλούν,

στο φτωχικό το σπίτι μας να φάμε.

-Μείνε κοντά μας. Με τα θεία λόγια σου

την λύπη την μεγάλη μας γλυκαίνεις.

Σ' έχουμε ανάγκη, αυτό το νιώθουμε,

και αύριο στο δρόμο σου πηγαίνεις...

Το βράδυ στο τραπέζι τους εκάθισαν

με τον φιλοξενούμενό τους πλάι.

Καθώς Εκείνος ψωμί ευλόγησε,

Τον είδαν ολοζώντανο, μιλάει!

Ω! τι χαρά σαν άνοιξαν τα μάτια τους

και είδαν τον γλυκό Διδάσκαλό τους!

Τον είδαν! Αναστήθηκε! Το μήνυσαν

στους μαθητές πως αναστήθηκε ο Κύριός τους!

Κι εμείς σε προσκαλούμε ταπεινά,

γλυκύτατε Ιησού, Μείνε κοντά μας.

Μέσα στις μπόρες και στον λίβα της ζωής, 

Εσύ είσαι η ελπίδα και η χαρά μας!

(αγνώστου)

Δύο φωτογραφίες... 28 χρόνια διαφορά...

 

Σήμερα, 10 Μαΐου 2022 ορκίστηκα θεολόγος. Η πρώτη φωτογραφία είναι από την πρώτη μου ορκωμοσία, 11 Οκτωβρίου 1994, που ορκίστηκα νηπιαγωγός... Ένας δρόμος η ζωή... με ευχάριστες στάσεις για ξεκούραση... και άντε πάλι... Την υγειά μας να έχουμε και να αγωνιζόμαστε τον αγώνα τον καλόν...

Επιστημονική Ημερίδα για το παιδικό βιβλίο από την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης

 

Η ΟΑΚ εορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Δευτέρα, 4 Απριλίου 2022

Η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, όπως έχει οριστεί η 2η ημέρα του Απρίλη και έχει καθιερωθεί από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (IBBY) το 1966, διοργανώνει Διαδικτυακή Επιστημονική Ημερίδα, με τίτλο: «Πώς να μιλήσουμε για την πίστη στα παιδιά μέσα από το παιδικό βιβλίο».

Η διαδικτυακή εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 13 Απριλίου 2022 και ώρα 18:30, με ομιλητές την κα Αθηνά Ντάσιου Γιάννου, Θεολόγο – Συγγραφέα – Εκδότρια, η οποία θα μιλήσει για την πορεία του Χριστιανικού Παιδιού Βιβλίου, τα μηνύματα και τις προοπτικές, την κα Μαρία Κοκκίνου, Συγγραφέα – Εκδότρια, με θέμα ομιλίας «Γράφοντας ένα βιβλίο για παιδιά: μπορούμε αλήθεια να ακούσουμε τα παιδιά μας;» και την κα Πέγκυ Φούρκα, Συγγραφέα - Εικονογράφο – Αγιογράφο, η οποία θα αναλύσει τη σημασία της εικόνας στο ορθόδοξο χριστιανικό παιδικό βιβλίο.

Τον συντονισμό θα έχει ο Ιωάννης Μουντογιαννάκης, Βιβλιοθηκονόμος, Επιστημονικός Συνεργάτης της ΟΑΚ.

Τους συμμετέχοντες θα καλωσορίσει ο Δρ Κωνσταντίνος Β Ζορμπάς, Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ.

Η παραπάνω διαδικτυακή συνάντηση θα μεταδοθεί από το κανάλι του Ιδρύματος στο YouTube. Το μόνο που απαιτείται είναι η σύνδεση μέσω του συνδέσμου: https://bit.ly/2J7COjq, επιλέγοντας τη συγκεκριμένη εκδήλωση, που θα έχει τη σήμανση “LIVE” (Ζωντανή Μετάδοση).

Οι παραβολές του Χριστού

 

Η σειρά μας Μαθαίνω για τον Χριστό που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαΐτη συνεχίζεται. Το νέο τεύχος έχει τίτλο Οι παραβολές του Χριστού. Μην το χάσετε! Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας δημοτικού, αλλά διαβάζεται ευχάριστα από όλους. Σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, για όλα τα βαλάντια.

Comment être en forme | εργασία Γαλλικών

 Όταν τα παιδιά δημιουργούν, τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τους μεγάλους... Εργασία 15χρονης μαθήτριας. Απολαύστε την!

Ηδονή και Οδύνη χωρίς Όνειδος...

 Οι άνθρωποι στην εποχή μας περηφανεύονται για την φιληδονία τους, όπως και για την πρόκληση οδύνης στον συνάνθρωπο. Καυχώνται, βγάζουν βίντεο και σέλφι φωτογραφίες την ώρα της ηδονής ή του πόνου... Έχει εξαφανιστεί δυστυχώς η ιερή ντροπή, το κοκκίνισμα του προσώπου, το κρύψιμο της αμαρτίας... Έχουμε βαφτίσει το κρέας ψάρι, υποστηρίζοντας ότι είναι ειλικρίνεια και εντιμότητα να περηφανεύεσαι για την αμαρτία σου, να καμώνεσαι πως είναι κάτι φυσιολογικό, κάτι σπουδαίο... και ας είναι τόσο ταπεινό, όσο ακριβώς φαίνεται... 

Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν πως πάνω από την ειλικρίνεια, υπάρχει και το φιλότιμο και ακόμα πιο πάνω είναι η διάκριση. Το να αμαρτάνεις είναι ανθρώπινο. Το να κλείνεις τα μάτια και να λες όχι, αυτό που κάνω δεν είναι κακό, είναι μεγαλύτερη αμαρτία. Σε εμποδίζει από την αλήθεια, από την δικαιοσύνη, από τον Θεό, από την σωτηρία σου, τελικά. 

Νέο Βιβλίο!

 

Τρεις Ιεράρχες: Μηνύματα στους σημερινούς νέους...

Οι εκδόσεις Κάστρο παρουσιάζουν το νέο βιβλίο της Αθηνάς Ντάσιου Γιάννου.

Όλοι οι νέοι της εποχής μας γνωρίζουν από λίγο έως πολύ ποιοι είναι οι Τρεις Ιεράρχες. Οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζουν ποια είναι τα λόγια τους, τι έχουν πει οι «Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος» για διάφορα θέματα που απασχολούν όλες τις εποχές τους νέους, και φυσικά και τους σημερινούς: ο γάμος, η οικογένεια, ο θάνατος, ο πλούτος και η φτώχεια, οι αιρέσεις, το επάγγελμα που θες να ακολουθήσεις και πολλά άλλα...

Στο Α΄ μέρος του βιβλίου, οι αναγνώστες κάνουν μια πρώτη επαφή με τον πνευματικό πλούτο των Τριών Ιεραρχών με την ευχή να αποτελέσει αυτή μια όμορφη αφορμή για να ερευνήσουν μόνοι τους στο μέλλον τα γραπτά κείμενα που μας έχουν διασωθεί από τις πηγές τους. Στο Β΄ μέρος γίνεται μια σύντομη αναφορά στο βίο και το έργο τους. Στο Γ΄ μέρος, παρουσιάζονται γλαφυρά κάποια πράγματα της ζωής μας που σχετίζονται με τους Τρεις Ιεράρχες και πολλοί δεν το γνωρίζουμε, όπως: η Βασιλόπιτα, ο... έτερος Καππαδόκης, τα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, κ.ά.

Σελίδες: 80

Εξώφυλλο: Σκληρό

Λ.Τ.    8,90 €

Δεκέμβριος 2021                        

                                                                                            Με την υπογραφή

των Εκδόσεων Κάστρο.    

Πριάμου 141, Ίλιον, Τ.Κ. 13122, τηλ. 210263955

Σαν χάρτινος πύργος...

 Έτσι κατέρρευσαν όλα: σαν πύργος από τραπουλόχαρτα...

Οι πολιτικοί που πιστέψαμε,

οι ηθοποιοί που μας έκαναν να γελάσουμε,

οι καλλιτέχνες που μας ταξίδεψαν,

οι μουσικοί που μας διασκέδασαν,

οι καθηγητές που εμπιστευτήκαμε...

Σαν πύργος από τραπουλόχαρτα στο πρώτο απαλό αεράκι...

"Ευτυχώς στέκει πάνω απ' όλα ακόμα ο ουρανός, κι εκεί έχει θρονιαστεί ένας δικαστής, που δεν τον αγοράζει βασιλιάς κανένας..." Σαίξπηρ, Βασιλιάς Ληρ.

Ελευθερία... ή όχι;

 Στην εποχή μας βρίσκεται κάθε τρεις και λίγο πρόφαση για συρρίκνωση της ελευθερίας μας. Πότε ονομάζουν την αφορμή ασφάλεια, πότε προστασία, πότε υγεία, πότε διαφάνεια, πότε αναγκαιότητα,  και... ο κατάλογος είναι μακρύς...

Τα πάντα για να αναγκαστείς να ενδώσεις και να δώσεις εκείνα τα χιλιοταλαιπωρημένα ευαίσθητα προσωπικά σου δεδομένα... τις ατομικές σου ελευθερίες, την κοινωνικότητά σου...

Και το πιο άσχημο είναι ότι πια δεχόμαστε την αφαίρεση της ελευθερίας μας σχεδόν αναντίρρητα...

Αν επιλέξεις όχι, δεν συναινώ, τότε δεν μπορείς να κάνεις την δουλειά σου, δεν μπορείς να ζήσεις. Άρα, η ελευθερία σου περιορίζεται στο εξής: έχεις δικαίωμα να επιλέξεις ναι, συναινώ να μου αφαιρέσετε κάθε δικαίωμα και συνεχίζεις να ζεις...

Γονατισμένος, αβοήθητος κάτω από το τεράστιο σύννεφο μιας απρόσωπης Αρχής, με δικαίωμα μόνο να συναινείς...

Θυμάμαι καμιά φορά, άθελά μου, εκείνο το "Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"... και στοχάζομαι πόσο έχουν διαφοροποιηθεί πια οι όροι "σκλαβιά" και "φυλακή". Όλα τώρα είναι πιο δυσδιάκριτα, πιο αόρατα, πιο μπερδεμένα...

Ο Θεός να μας ελεήσει!

Προς τον Ιησούν Χριστόν, ποίημα Αχιλλέα Παράσχου.

 Χριστέ, σε τούτα τ' άπιστα, καταραμένα χρόνια,
που δεν πιστεύουν τίποτε, ούτ' αγαπούν κανένα,

που φως μας οδηγεί τυφλό και μας παγώνουν χιόνια,

εγώ πιστεύω κι αγαπώ ολόψυχα Εσένα.

Πιστεύω σαν την μάνα μου, πιστεύω σαν παιδάκι,

πίνω τ' Αθάνατο νερό κι αφήνω το φαρμάκι.

Δεν έγινα τόσο σοφός ακόμα, για να σβήσω

μονάχος την υστερινή ελπίδα, και να τρέχω

εις τους πιθήκους, ευγενείς προπάππους να ζητήσω.

Πατέρα τον θεόπλαστο Αδάμ αρκεί να έχω.

Ας χαίρονται την υψηλή αυτή καταγωγή τους

και την ελπίδα ας σβήσουνε με την σοφή πνοή τους.

Πιστεύω! να τα φώτα μου: το Ευαγγέλιό μου.

Διαβάζω μ' άδολη καρδιά και βρίσκω τον Θεό μου.

Σε ποιο σκοτάδι, ποια νυχτιά αυτό δεν εξορίζει;

Σαν ήλιος κάθε του ψηφίο και γράμμα με φωτίζει.

Βλέπω, ακούω τον Θεό σε κάθε του σελίδα

και πιάνω με τα χέρια μου, την πιάνω την ελπίδα!

Έτσι πολεμήσαμε...

 Έτσι πολεμήσαμε. Σαν αυτή την θολή και τσαλακωμένη φωτογραφία... Φτωχοί, λιτοί, λίγοι, αλλά με όραμα, με ιδανικά και αυτοθυσία... Τώρα, μόλις έρθει η ώρα της στράτευσης, ψάχνουν όλοι για μέσο... Για να κάνουν την θητεία τους δίπλα στο σπίτι τους... Και έχουμε ακόμη ειρήνη. Φανταστείτε τι θα γίνει άμα χρειαστεί να πολεμήσουμε...

Εκπομπή για το 1940. Μην την χάσετε!

 https://www.youtube.com/watch?v=zZIXrtbxnU4

Το Πάσχα του Καλοκαιριού σε ένα βιβλίο!

Το 3ο βιβλίο μου της σειράς "Μαθαίνω για την Παναγία" από τις εκδόσεις Σαΐτη μόλις κυκλοφόρησε! Πλαισιωμένο από μοναδικές ζωγραφιές της Αθηνάς Κοντογιάννη εξηγεί στα παιδιά τις γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο. Προμηθευτείτε το σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή. Το καλύτερο δώρο για να συνοδέψει τις ευχές σας στα παιδιά που φέρουν το όνομα της Παναγιάς μας, και, γιατί όχι; και στους μεγάλους!

 

Μια ωραία εκδήλωση για θεολόγους και όχι μόνο...

 

Σας προσκαλώ στην διαδικτυακή εκδήλωση που συνέλαβε ως ιδέα, επιμελήθηκε και οργάνωσε ο γιος μου Νικόλαος Γιάννου ως πρόεδρος του συλλόγου προπτυχιακών φοιτητών Θεολογίας ΕΚΠΑ. Λεπτομέρειες για την εκδήλωση και τρόπο συμμετοχής θα βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους. Στους συμμετέχοντες θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης.

https://orthodoxia.info/news/o-theologos-ayrio-diadiktyaki-ekdilo/

http://www.theol.uoa.gr/proboli-ekdhlosewn/o-8eologos-ayrio-ekdilwsh-toy-foithtikoy-8eologikoy-syndesmoy-toy-tmimatos-8eologias-toy-e-k-p-a.html

Ποιος είναι ήρωας;

 Ήρωας είναι εκείνος που κάνει το καθήκον του κάθε στιγμή.

Ήρωας δεν είναι μόνο εκείνος που πράττει το σωστό σε κάποια μεγάλη στιγμή της ιστορίας… Ήρωας είναι και εκείνος που κάνει το σωστό σε μια ασήμαντη στιγμή, σε ένα δίλημμα της καθημερινότητας…

Ήρωας είναι εκείνος που παίρνει μιαν απόφαση που θα έχει αντίκτυπο σε μυριάδες ανθρώπους… αλλά κι εκείνος που παίρνει μιαν απόφαση για καλό σε έναν και μόνον άνθρωπο…

Ήρωας είναι εκείνος που αντιστέκεται στις σειρήνες της εποχής

Ήρωας είναι εκείνος που προσεύχεται

Ήρωας είναι εκείνος που επιμένει στο δίκαιο

Ήρωας είναι εκείνος που θυσιάζεται…

Ήρωας είναι εκείνος που κάνει υπομονή

Ήρωας είναι ο καθένας που αγωνίζεται για να κάνει καλύτερο τον κόσμο γύρω του…

Ήρωας είναι εκείνος που αγαπάει αληθινά…

 

Η πραγματικότητα στα σημερινά σχολεία...

 Όσοι έχετε παιδιά στα σχολεία και κυρίως στις μεγαλύτερες τάξεις, θα γνωρίζετε ασφαλώς την κατάσταση που επικρατεί. Και δεν μιλάω για το θέμα του κορονοϊού. Μιλάω για το επίπεδο το ηθικό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους κι όμως εμείς κοιτάζουμε αδιάφορα προς την άλλη κατεύθυνση, δικαιολογώντας την συμπεριφορά μας με το γνωστό "παιδιά είναι, θα τα βρούνε"...

Το σημερινό σχολείο της μέσης εκπαίδευσης στην χώρα μας είναι ένα τεράστιο και καθημερινό φροντιστήριο αμαρτίας, στις δε μεγαλύτερες τάξεις μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκπορνευτικό σύστημα. Δεν υπερβάλλω. Η ανοχή ή καλύτερα η έντονη προβολή της ομοφιλοφιλίας τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει το έντονο ενδιαφέρον των αγοριών και των κοριτσιών για το θέμα. Πολλά αγόρια και κορίτσια θέλουν να "πειραματιστούν" ενώ άλλα ήδη από το γυμνάσιο δηλώνουν με περηφάνια ενίοτε πως είναι γκέι (gay) ή μπάι (bisexual). Όταν το πράγμα φτάσει στα αυτιά των γονιών που φυσικά δουλεύουν ολημερίς και λίγο ασχολούνται με τα μεγαλωμένα (!) παιδιά τους είναι αργά. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αποδεχτούν την κατάσταση. Αυτό εξάλλου προτείνει και η κοινωνία. Τα παιδιά να αυτοπροσδιορίζονται!

Τα πράγματα δεν σταματούν εδώ. Υπάρχουν βιασμοί που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, εκτρώσεις, εφηβικές κυοφορίες κ.ά. καθώς τα πράγματα έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο από το παλιό "τα φτιάχνουμε;" Θέλει πολύ σθένος για κάποιο παιδί που έχει μεγαλώσει με ήθος να προσέρχεται κάθε μέρα σε ένα περιβάλλον όπου πρέπει να ανεχθεί ενδεχομένως το μπούλινγκ και/ή τις προτάσεις για σχέσεις είτε ετεροφυλικές, είτε ομοφυλικές. 

"Σόδομα και Γόμορα" θα έλεγε η γνωστή ηθοποιός... Μαθαίνω ότι όπου νά ναι θα μπει και το μάθημα σεξολογίας σε ένα σχολείο που υποβιβάζει διαρκώς τα μαθήματα της ιστορίας και των θρησκευτικών... Ωραία θα περάσουν τα παιδιά μας που έτσι κι αλλιώς παρακολουθούν το μάθημα βιολογίας για το αναπαραγωγικό σύστημα στο γυμνάσιο με... κόπο: άλλοι γελούν, άλλοι ντρέπονται, άλλοι φαντάζονται...

Βγάλτε τον Χριστό και την Πατρίδα από την ζωή των παιδιών μας και αφήστε τα στην τύχη τους. Αυτό είναι το μήνυμα του σημερινού εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το "παιδιά είναι, θα τα βρούνε" είναι μια φτηνή δικαιολογία για την αδιαφορία μας. Δεν θα βρούνε τον σωστό δρόμο ποτέ αν δεν τους τον δείξει κάποιος. Ή αν τον βρούνε κάποτε, θα έχουν εν τω μεταξύ ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ...

Σας παρακαλώ, πάρτε τα παιδιά σας από το χέρι και οδηγήστε τα στον οίκο του Θεού. Στείλτε τα στο κατηχητικό, χαρίστε τους βιβλία ψυχωφέλιμα. Για όνομα του Θεού, αγαπήστε τα παιδιά σας. Όχι μόνο την δουλειά σας. Έχουν μια ψυχή να σώσουνε τα καημένα και δεν τους μιλάει κανείς για το γεγονός ότι είναι αθάνατα. Δεν ζούνε για εδώ. Ο Χριστός ήρθε να μας διδάξει έναν τρόπο ζωής που όποιος τον ακολουθεί (κατά το δυνατόν), το Έλεος Του τον οδηγεί στον παράδεισο και στην αθανασία. 

Γιατί λέμε με χαρά Χριστός Ανέστη; Ξέρουν τα παιδιά μας; Ή το μόνο που γνωρίζουν είναι να αλλάζουν ταίρι; Και φυσικά να μην ξεκολλάνε από τα κινητά τους και τις ομαδικές συζητήσεις που είναι πολύ κάτω του μετρίου... Και όμως, δεν φταίνε αυτά. Εμείς οι μεγαλύτεροι φταίμε που τα αφήσαμε να στενάζουν στην απομάκρυνση από τον Θεό... σε μια κόλαση όπου κυριαρχεί η έλλειψη επικοινωνίας του δημιουργήματος με τον Δημιουργό του...

Και τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να φαίνονται χειρότερα στην επόμενη γενιά. Τότε θα χτυπάμε τα κεφάλια μας και θα αναπολούμε το σήμερα, λέγοντας "κάθε πέρσι και καλύτερα", αλλά θα είναι αργά... Μακάρι να αλλάξει η εκπαιδευτική κατεύθυνση και να φτιάχνουν ανθρώπους και όχι μόνο επιστήμονες μέσα στις τάξεις... Μακάρι η Εκκλησία να αποφασίσει να φτιάξει δικά της σχολεία... Δεν προτείνω να γυρίσουμε πίσω ή τουλάχιστον δεν προτείνω να κουβαλήσουμε τα λάθη του παρελθόντος στο μέλλον. Γιατί ξέρω πως έχουν συμβεί και λάθη μεγάλα, και παραδείγματα οδυνηρά  που διώξανε ανθρώπους από τον δρόμο του Θεού... Με την γνώση όμως που μας δίνει αυτή η ιστορία και την ώθηση για την αναγκαιότητα ενός σύγχρονού χριστιανικού σχολείου που μας δίνει η τραγική σημερινή κατάσταση, ας προχωρήσουμε. Δεν έχουμε άλλον χρόνο...

Καλή Ανάσταση!

 

Τα Άγια Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού.

Το νέο βιβλίο μου της σειράς Μαθαίνω για τον Χριστό μόλις κυκλοφόρησε! Παραμονές Πάσχα 2021, χρησιμοποιήστε το για να βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν εύκολα την ορθόδοξη ιστορία της Σταύρωσης και Ανάστασης του Θεανθρώπου. Σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή για όλα τα βαλάντια, με εικονογράφηση βυζαντινόπρεπη που συναρπάζει. Από τις εκδόσεις Σαΐτη.

 

Ο άγιος Νικόλαος -παιδικό βιβλίο- από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας.

Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο μου Ο άγιος Νικόλαος από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας. Περιέχει δραστηριότητες και απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού σχολείου.  Ευχαριστώ όλους τους εμπλεκόμενους, κυρίως δε την εικονογράφο μας Αθηνά Κοντογιάννη για την εξαιρετική ζωγραφική πλαισίωση του βιβλίου.

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον γιο μου που έχει και το όνομα του αγίου. Από την ίδια σειρά για παιδιά, κυκλοφορούν πάντα από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας οι εξής άγιοι: Γεώργιος, Δημήτριος, Αντώνιος, Αικατερίνη, Γρηγόριος ο Ε΄, Κωνσταντίνος και Ελένη, Βασίλειος ο μέγας.

 

Για την διαφορετικότητα...

 Άρθρο μου στον Κόσμο της Ελληνίδος, συνδρομητικό χριστιανικό περιοδικό, τεύχος Ιανουαρίου Φεβρουαρίου 2021.

Τι μάθαμε από τον κορωνοϊό.

 1. Οι επιδημίες δεν αντιμετωπίζονται με φάρμακα, αποστάσεις, καραντίνα των ασθενών, νοσοκόμους, καινούρια νοσοκομεία, κλπ. αλλά με πρόστιμα, άδειες μετακίνησης, sms, υποχρεωτικό εγκλεισμό κατ' οίκον, απαγόρευση κυκλοφορίας κλπ.

2. Οι μισοί από τους συμπατριώτες μας είναι ρουφιάνοι, χαφιέδες, Ιούδες, μαυροκουκουλάκηδες, καταδότες (δώστε όποιο όνομα εσείς θέλετε) και καταδίδουν τους άλλους μισούς, νομίζοντας -αφελώς- ότι κάνουν καλό στην κοινότητα...

3. Ο λαός μας είναι ακατήχητος. Δεν ξέρει γιατί πηγαίνει στην εκκλησία, αν πηγαίνει, γιατί κοινωνάει, αν κοινωνάει, τι κοινωνάει, κοκ.

4. Δεν επιτρέπονται λιτανείες για να προσευχηθούμε για την λήξη της επιδημίας. Ούτε εκκλησιασμό, ούτε παρακλήσεις. Γενικά, μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς την πίστη μας, η οποία περιλαμβάνει και λατρεία. Δεν είναι μουσουλμανισμός που δεν έχει τελετές και μπορείς να κάνεις όλα τα θρησκευτικά σου καθήκοντα από το σπίτι! 

5. Δεν επιτρέπεται να αγοράσεις τίποτε που σου προκαλεί μια ελάχιστη χαρά... πρέπει να βγαίνεις μόνο για αναζήτηση τροφής, όπως τον καιρό των σπηλαίων...

6. Επιτρέπονται οι παντός είδους διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, πορείες, κλπ., αλλά δεν επιτρέπεται να πας στο χωριό σου, ή να φας με την οικογένειά σου σε ένα ταβερνάκι. Ή να κάνεις μάθημα στην τάξη σου με αποστάσεις.

7. Επιτρέπεται να συνωστίζεσαι στα σούπερ μάρκετ, αλλά τα μικρά καταστήματα που βάζουν μέσα ένα ή δύο άτομα με το ζόρι, απαγορεύεται να λειτουργούν.

Γενικώς η φυλάκιση επ αόριστον είναι η λύση σε όλα. Με προϋπόθεση για έξοδο την άδεια του Μεγάλου Αδερφού. Ο μαρασμός του εμπορίου, και κάθε χαράς της ζωής... ήρθε ως επακόλουθο. Τι άλλο ακόμα άραγε;

Τι χάσαμε...

 Στο όνομα της υγείας, καταργήσαμε την ζωή. Στο όνομα της τρομοκρατίας, την ελευθερία.

Στο όνομα της γνώσης, χάσαμε την πίστη στον Θεό, στο όνομα της ειρήνης, χάσαμε τα εδάφη μας.

Στο όνομα του υπερανθρώπου, χάσαμε την ανθρωπιά μας, στον φόβο του θανάτου, χάσαμε τις ζωές μας...

Στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, τις απόψεις μας. Στο όνομα της μοντέρνας αντίληψης, την αλήθεια.

Αντικαταστήσαμε τις ιδέες με τα λεφτά, τα ιδανικά με την εξουσία, τους ήρωες με τους ανώμαλους, τους ανθρώπους με τα μηχανήματα, τον εκκλησιασμό με τον αθλητισμό.

Με λίγα λόγια, χάσαμε την ιδιότητα του ανθρώπου και γίναμε άτομα... Χάσαμε την χροιά του Έλληνα και γίναμε πολίτες του κόσμου...

Χάσαμε τις παραδόσεις μας στο όνομα του εκμοντερνισμού... Χάσαμε τα ήθη μας στο όνομα της απελευθέρωσης... χάσαμε τα έθιμά μας στο όνομα της παγκοσμιοποίησης... χάσαμε τον καιρό μας σε ψευδοφιλοσοφίες... χάσαμε τα πατήματά μας και ξεφύγαμε από το φως... μπλέξαμε σε κόσμους σκοτεινούς και δυσάρεστους...

Πήραμε από τους άλλους τα χειρότερα, όχι τα καλύτερα... γίναμε μύγες και όχι μέλισσες... χάσαμε την κρίση μας και δεν σκεφτόμαστε πια... μόνο αναπαράγουμε ανεγκέφαλα ό,τι μας σερβίρουν στο πιάτο...

Χάσαμε την λευτεριά μας και γίναμε δούλοι σε ένα σύστημα που ζητά από εμάς ακριβώς αυτό: να είμαστε όλοι ίδιοι και πειθαρχημένοι σε ένα σκοπό: να υπηρετούμε το σύστημα που θα μας παρέχει ασφάλεια για να επιβιώνουμε... Όχι φυσικά να ζούμε...

Ευχαριστούμε!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Οι εκδόσεις Κάστρο ευχαριστούν τους αναγνώστες τους που τους εμπιστεύονται. Η Τόνια η χελώνα και το καβούκι της μόλις κυκλοφόρησε σε Β΄ έκδοση, ενώ οι Παρακλήσεις Νεοτέρων Ορθοδόξων Αγίων σε Γ΄έκδοση. Ευχαριστούμε. Συνεχίζουμε!

Να πεθάνεις αντρόπιαστος!

 Περίεργη ευχή, στ'αλήθεια! Και πόσο επίκαιρη...

 Ακούμε για ανθρώπους που είχαν μπει στην ζωή μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να χάνουν την υστεροφημία για την οποία πάσχιζαν οι αρχαίοι μας... να χάνουν την αξιοπρέπειά τους και πώς να ζήσεις χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή... Ηθοποιοί που μας έκαναν και γελάσαμε,  καλλιτέχνες που μας ψυχαγώγησαν, πολιτικοί που θα μας πήγαιναν πιο μπροστά, αθλητικοί παράγοντες που βοηθούσαν... Και ξαφνικά, η αυλαία έπεσε, ο βασιλιάς είναι γυμνός, και έχει ένα απαίσιο, ψεύτικο κορμί, γεμάτο πληγές: ψέμα, κατάχρηση εξουσίας, εκβιασμός, σαρκικά πάθη, αμαρτία, εκδίκηση...

Η ευχή "Να πεθάνεις αντρόπιαστος" έχει νόημα. Η Εκκλησία μας, αν θυμάστε,  εύχεται για αυτό: "Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ΑΝΕΠΑΙΣΧΥΝΤΑ, ειρηνικά...". Ανεπαίσχυντα: χωρίς ντροπή... 

Για να πεθάνεις χωρίς ντροπή όμως, πρέπει και να ζεις δίχως ντροπή... Να χτίζεις τα θεμέλια του σπιτιού σου γερά, για να μην γκρεμιστούν στο πρώτο φύσημα του λύκου, για να θυμηθούμε και το άλλο γνωστό παραμύθι... Κι όμως, πιο σαθρά θεμέλια από αυτά που ακούσαμε τελευταία... μόνο στην φαντασία μας ή ίσως ούτε κι εκεί... "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον"... το θυμάται κανείς από τους δοξασμένους;