Νέο Βιβλίο!

 

Τρεις Ιεράρχες: Μηνύματα στους σημερινούς νέους...

Οι εκδόσεις Κάστρο παρουσιάζουν το νέο βιβλίο της Αθηνάς Ντάσιου Γιάννου.

Όλοι οι νέοι της εποχής μας γνωρίζουν από λίγο έως πολύ ποιοι είναι οι Τρεις Ιεράρχες. Οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζουν ποια είναι τα λόγια τους, τι έχουν πει οι «Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος» για διάφορα θέματα που απασχολούν όλες τις εποχές τους νέους, και φυσικά και τους σημερινούς: ο γάμος, η οικογένεια, ο θάνατος, ο πλούτος και η φτώχεια, οι αιρέσεις, το επάγγελμα που θες να ακολουθήσεις και πολλά άλλα...

Στο Α΄ μέρος του βιβλίου, οι αναγνώστες κάνουν μια πρώτη επαφή με τον πνευματικό πλούτο των Τριών Ιεραρχών με την ευχή να αποτελέσει αυτή μια όμορφη αφορμή για να ερευνήσουν μόνοι τους στο μέλλον τα γραπτά κείμενα που μας έχουν διασωθεί από τις πηγές τους. Στο Β΄ μέρος γίνεται μια σύντομη αναφορά στο βίο και το έργο τους. Στο Γ΄ μέρος, παρουσιάζονται γλαφυρά κάποια πράγματα της ζωής μας που σχετίζονται με τους Τρεις Ιεράρχες και πολλοί δεν το γνωρίζουμε, όπως: η Βασιλόπιτα, ο... έτερος Καππαδόκης, τα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, κ.ά.

Σελίδες: 80

Εξώφυλλο: Σκληρό

Λ.Τ.    8,90 €

Δεκέμβριος 2021                        

                                                                                            Με την υπογραφή

των Εκδόσεων Κάστρο.    

Πριάμου 141, Ίλιον, Τ.Κ. 13122, τηλ. 210263955

Σαν χάρτινος πύργος...

 Έτσι κατέρρευσαν όλα: σαν πύργος από τραπουλόχαρτα...

Οι πολιτικοί που πιστέψαμε,

οι ηθοποιοί που μας έκαναν να γελάσουμε,

οι καλλιτέχνες που μας ταξίδεψαν,

οι μουσικοί που μας διασκέδασαν,

οι καθηγητές που εμπιστευτήκαμε...

Σαν πύργος από τραπουλόχαρτα στο πρώτο απαλό αεράκι...

"Ευτυχώς στέκει πάνω απ' όλα ακόμα ο ουρανός, κι εκεί έχει θρονιαστεί ένας δικαστής, που δεν τον αγοράζει βασιλιάς κανένας..." Σαίξπηρ, Βασιλιάς Ληρ.

Ελευθερία... ή όχι;

 Στην εποχή μας βρίσκεται κάθε τρεις και λίγο πρόφαση για συρρίκνωση της ελευθερίας μας. Πότε ονομάζουν την αφορμή ασφάλεια, πότε προστασία, πότε υγεία, πότε διαφάνεια, πότε αναγκαιότητα,  και... ο κατάλογος είναι μακρύς...

Τα πάντα για να αναγκαστείς να ενδώσεις και να δώσεις εκείνα τα χιλιοταλαιπωρημένα ευαίσθητα προσωπικά σου δεδομένα... τις ατομικές σου ελευθερίες, την κοινωνικότητά σου...

Και το πιο άσχημο είναι ότι πια δεχόμαστε την αφαίρεση της ελευθερίας μας σχεδόν αναντίρρητα...

Αν επιλέξεις όχι, δεν συναινώ, τότε δεν μπορείς να κάνεις την δουλειά σου, δεν μπορείς να ζήσεις. Άρα, η ελευθερία σου περιορίζεται στο εξής: έχεις δικαίωμα να επιλέξεις ναι, συναινώ να μου αφαιρέσετε κάθε δικαίωμα και συνεχίζεις να ζεις...

Γονατισμένος, αβοήθητος κάτω από το τεράστιο σύννεφο μιας απρόσωπης Αρχής, με δικαίωμα μόνο να συναινείς...

Θυμάμαι καμιά φορά, άθελά μου, εκείνο το "Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"... και στοχάζομαι πόσο έχουν διαφοροποιηθεί πια οι όροι "σκλαβιά" και "φυλακή". Όλα τώρα είναι πιο δυσδιάκριτα, πιο αόρατα, πιο μπερδεμένα...

Ο Θεός να μας ελεήσει!

Προς τον Ιησούν Χριστόν, ποίημα Αχιλλέα Παράσχου.

 Χριστέ, σε τούτα τ' άπιστα, καταραμένα χρόνια,
που δεν πιστεύουν τίποτε, ούτ' αγαπούν κανένα,

που φως μας οδηγεί τυφλό και μας παγώνουν χιόνια,

εγώ πιστεύω κι αγαπώ ολόψυχα Εσένα.

Πιστεύω σαν την μάνα μου, πιστεύω σαν παιδάκι,

πίνω τ' Αθάνατο νερό κι αφήνω το φαρμάκι.

Δεν έγινα τόσο σοφός ακόμα, για να σβήσω

μονάχος την υστερινή ελπίδα, και να τρέχω

εις τους πιθήκους, ευγενείς προπάππους να ζητήσω.

Πατέρα τον θεόπλαστο Αδάμ αρκεί να έχω.

Ας χαίρονται την υψηλή αυτή καταγωγή τους

και την ελπίδα ας σβήσουνε με την σοφή πνοή τους.

Πιστεύω! να τα φώτα μου: το Ευαγγέλιό μου.

Διαβάζω μ' άδολη καρδιά και βρίσκω τον Θεό μου.

Σε ποιο σκοτάδι, ποια νυχτιά αυτό δεν εξορίζει;

Σαν ήλιος κάθε του ψηφίο και γράμμα με φωτίζει.

Βλέπω, ακούω τον Θεό σε κάθε του σελίδα

και πιάνω με τα χέρια μου, την πιάνω την ελπίδα!

Έτσι πολεμήσαμε...

 Έτσι πολεμήσαμε. Σαν αυτή την θολή και τσαλακωμένη φωτογραφία... Φτωχοί, λιτοί, λίγοι, αλλά με όραμα, με ιδανικά και αυτοθυσία... Τώρα, μόλις έρθει η ώρα της στράτευσης, ψάχνουν όλοι για μέσο... Για να κάνουν την θητεία τους δίπλα στο σπίτι τους... Και έχουμε ακόμη ειρήνη. Φανταστείτε τι θα γίνει άμα χρειαστεί να πολεμήσουμε...

Εκπομπή για το 1940. Μην την χάσετε!

 https://www.youtube.com/watch?v=zZIXrtbxnU4

Το Πάσχα του Καλοκαιριού σε ένα βιβλίο!

Το 3ο βιβλίο μου της σειράς "Μαθαίνω για την Παναγία" από τις εκδόσεις Σαΐτη μόλις κυκλοφόρησε! Πλαισιωμένο από μοναδικές ζωγραφιές της Αθηνάς Κοντογιάννη εξηγεί στα παιδιά τις γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο. Προμηθευτείτε το σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή. Το καλύτερο δώρο για να συνοδέψει τις ευχές σας στα παιδιά που φέρουν το όνομα της Παναγιάς μας, και, γιατί όχι; και στους μεγάλους!

 

Μια ωραία εκδήλωση για θεολόγους και όχι μόνο...

 

Σας προσκαλώ στην διαδικτυακή εκδήλωση που συνέλαβε ως ιδέα, επιμελήθηκε και οργάνωσε ο γιος μου Νικόλαος Γιάννου ως πρόεδρος του συλλόγου προπτυχιακών φοιτητών Θεολογίας ΕΚΠΑ. Λεπτομέρειες για την εκδήλωση και τρόπο συμμετοχής θα βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους. Στους συμμετέχοντες θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης.

https://orthodoxia.info/news/o-theologos-ayrio-diadiktyaki-ekdilo/

http://www.theol.uoa.gr/proboli-ekdhlosewn/o-8eologos-ayrio-ekdilwsh-toy-foithtikoy-8eologikoy-syndesmoy-toy-tmimatos-8eologias-toy-e-k-p-a.html

Ποιος είναι ήρωας;

 Ήρωας είναι εκείνος που κάνει το καθήκον του κάθε στιγμή.

Ήρωας δεν είναι μόνο εκείνος που πράττει το σωστό σε κάποια μεγάλη στιγμή της ιστορίας… Ήρωας είναι και εκείνος που κάνει το σωστό σε μια ασήμαντη στιγμή, σε ένα δίλημμα της καθημερινότητας…

Ήρωας είναι εκείνος που παίρνει μιαν απόφαση που θα έχει αντίκτυπο σε μυριάδες ανθρώπους… αλλά κι εκείνος που παίρνει μιαν απόφαση για καλό σε έναν και μόνον άνθρωπο…

Ήρωας είναι εκείνος που αντιστέκεται στις σειρήνες της εποχής

Ήρωας είναι εκείνος που προσεύχεται

Ήρωας είναι εκείνος που επιμένει στο δίκαιο

Ήρωας είναι εκείνος που θυσιάζεται…

Ήρωας είναι εκείνος που κάνει υπομονή

Ήρωας είναι ο καθένας που αγωνίζεται για να κάνει καλύτερο τον κόσμο γύρω του…

Ήρωας είναι εκείνος που αγαπάει αληθινά…

 

Η πραγματικότητα στα σημερινά σχολεία...

 Όσοι έχετε παιδιά στα σχολεία και κυρίως στις μεγαλύτερες τάξεις, θα γνωρίζετε ασφαλώς την κατάσταση που επικρατεί. Και δεν μιλάω για το θέμα του κορονοϊού. Μιλάω για το επίπεδο το ηθικό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους κι όμως εμείς κοιτάζουμε αδιάφορα προς την άλλη κατεύθυνση, δικαιολογώντας την συμπεριφορά μας με το γνωστό "παιδιά είναι, θα τα βρούνε"...

Το σημερινό σχολείο της μέσης εκπαίδευσης στην χώρα μας είναι ένα τεράστιο και καθημερινό φροντιστήριο αμαρτίας, στις δε μεγαλύτερες τάξεις μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκπορνευτικό σύστημα. Δεν υπερβάλλω. Η ανοχή ή καλύτερα η έντονη προβολή της ομοφιλοφιλίας τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει το έντονο ενδιαφέρον των αγοριών και των κοριτσιών για το θέμα. Πολλά αγόρια και κορίτσια θέλουν να "πειραματιστούν" ενώ άλλα ήδη από το γυμνάσιο δηλώνουν με περηφάνια ενίοτε πως είναι γκέι (gay) ή μπάι (bisexual). Όταν το πράγμα φτάσει στα αυτιά των γονιών που φυσικά δουλεύουν ολημερίς και λίγο ασχολούνται με τα μεγαλωμένα (!) παιδιά τους είναι αργά. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αποδεχτούν την κατάσταση. Αυτό εξάλλου προτείνει και η κοινωνία. Τα παιδιά να αυτοπροσδιορίζονται!

Τα πράγματα δεν σταματούν εδώ. Υπάρχουν βιασμοί που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, εκτρώσεις, εφηβικές κυοφορίες κ.ά. καθώς τα πράγματα έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο από το παλιό "τα φτιάχνουμε;" Θέλει πολύ σθένος για κάποιο παιδί που έχει μεγαλώσει με ήθος να προσέρχεται κάθε μέρα σε ένα περιβάλλον όπου πρέπει να ανεχθεί ενδεχομένως το μπούλινγκ και/ή τις προτάσεις για σχέσεις είτε ετεροφυλικές, είτε ομοφυλικές. 

"Σόδομα και Γόμορα" θα έλεγε η γνωστή ηθοποιός... Μαθαίνω ότι όπου νά ναι θα μπει και το μάθημα σεξολογίας σε ένα σχολείο που υποβιβάζει διαρκώς τα μαθήματα της ιστορίας και των θρησκευτικών... Ωραία θα περάσουν τα παιδιά μας που έτσι κι αλλιώς παρακολουθούν το μάθημα βιολογίας για το αναπαραγωγικό σύστημα στο γυμνάσιο με... κόπο: άλλοι γελούν, άλλοι ντρέπονται, άλλοι φαντάζονται...

Βγάλτε τον Χριστό και την Πατρίδα από την ζωή των παιδιών μας και αφήστε τα στην τύχη τους. Αυτό είναι το μήνυμα του σημερινού εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το "παιδιά είναι, θα τα βρούνε" είναι μια φτηνή δικαιολογία για την αδιαφορία μας. Δεν θα βρούνε τον σωστό δρόμο ποτέ αν δεν τους τον δείξει κάποιος. Ή αν τον βρούνε κάποτε, θα έχουν εν τω μεταξύ ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ...

Σας παρακαλώ, πάρτε τα παιδιά σας από το χέρι και οδηγήστε τα στον οίκο του Θεού. Στείλτε τα στο κατηχητικό, χαρίστε τους βιβλία ψυχωφέλιμα. Για όνομα του Θεού, αγαπήστε τα παιδιά σας. Όχι μόνο την δουλειά σας. Έχουν μια ψυχή να σώσουνε τα καημένα και δεν τους μιλάει κανείς για το γεγονός ότι είναι αθάνατα. Δεν ζούνε για εδώ. Ο Χριστός ήρθε να μας διδάξει έναν τρόπο ζωής που όποιος τον ακολουθεί (κατά το δυνατόν), το Έλεος Του τον οδηγεί στον παράδεισο και στην αθανασία. 

Γιατί λέμε με χαρά Χριστός Ανέστη; Ξέρουν τα παιδιά μας; Ή το μόνο που γνωρίζουν είναι να αλλάζουν ταίρι; Και φυσικά να μην ξεκολλάνε από τα κινητά τους και τις ομαδικές συζητήσεις που είναι πολύ κάτω του μετρίου... Και όμως, δεν φταίνε αυτά. Εμείς οι μεγαλύτεροι φταίμε που τα αφήσαμε να στενάζουν στην απομάκρυνση από τον Θεό... σε μια κόλαση όπου κυριαρχεί η έλλειψη επικοινωνίας του δημιουργήματος με τον Δημιουργό του...

Και τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να φαίνονται χειρότερα στην επόμενη γενιά. Τότε θα χτυπάμε τα κεφάλια μας και θα αναπολούμε το σήμερα, λέγοντας "κάθε πέρσι και καλύτερα", αλλά θα είναι αργά... Μακάρι να αλλάξει η εκπαιδευτική κατεύθυνση και να φτιάχνουν ανθρώπους και όχι μόνο επιστήμονες μέσα στις τάξεις... Μακάρι η Εκκλησία να αποφασίσει να φτιάξει δικά της σχολεία... Δεν προτείνω να γυρίσουμε πίσω ή τουλάχιστον δεν προτείνω να κουβαλήσουμε τα λάθη του παρελθόντος στο μέλλον. Γιατί ξέρω πως έχουν συμβεί και λάθη μεγάλα, και παραδείγματα οδυνηρά  που διώξανε ανθρώπους από τον δρόμο του Θεού... Με την γνώση όμως που μας δίνει αυτή η ιστορία και την ώθηση για την αναγκαιότητα ενός σύγχρονού χριστιανικού σχολείου που μας δίνει η τραγική σημερινή κατάσταση, ας προχωρήσουμε. Δεν έχουμε άλλον χρόνο...

Καλή Ανάσταση!

 

Τα Άγια Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού.

Το νέο βιβλίο μου της σειράς Μαθαίνω για τον Χριστό μόλις κυκλοφόρησε! Παραμονές Πάσχα 2021, χρησιμοποιήστε το για να βοηθήσετε τα παιδιά να μάθουν εύκολα την ορθόδοξη ιστορία της Σταύρωσης και Ανάστασης του Θεανθρώπου. Σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή για όλα τα βαλάντια, με εικονογράφηση βυζαντινόπρεπη που συναρπάζει. Από τις εκδόσεις Σαΐτη.

 

Ο άγιος Νικόλαος -παιδικό βιβλίο- από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας.

Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο μου Ο άγιος Νικόλαος από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας. Περιέχει δραστηριότητες και απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού σχολείου.  Ευχαριστώ όλους τους εμπλεκόμενους, κυρίως δε την εικονογράφο μας Αθηνά Κοντογιάννη για την εξαιρετική ζωγραφική πλαισίωση του βιβλίου.

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον γιο μου που έχει και το όνομα του αγίου. Από την ίδια σειρά για παιδιά, κυκλοφορούν πάντα από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας οι εξής άγιοι: Γεώργιος, Δημήτριος, Αντώνιος, Αικατερίνη, Γρηγόριος ο Ε΄, Κωνσταντίνος και Ελένη, Βασίλειος ο μέγας.

 

Για την διαφορετικότητα...

 Άρθρο μου στον Κόσμο της Ελληνίδος, συνδρομητικό χριστιανικό περιοδικό, τεύχος Ιανουαρίου Φεβρουαρίου 2021.

Τι μάθαμε από τον κορωνοϊό.

 1. Οι επιδημίες δεν αντιμετωπίζονται με φάρμακα, αποστάσεις, καραντίνα των ασθενών, νοσοκόμους, καινούρια νοσοκομεία, κλπ. αλλά με πρόστιμα, άδειες μετακίνησης, sms, υποχρεωτικό εγκλεισμό κατ' οίκον, απαγόρευση κυκλοφορίας κλπ.

2. Οι μισοί από τους συμπατριώτες μας είναι ρουφιάνοι, χαφιέδες, Ιούδες, μαυροκουκουλάκηδες, καταδότες (δώστε όποιο όνομα εσείς θέλετε) και καταδίδουν τους άλλους μισούς, νομίζοντας -αφελώς- ότι κάνουν καλό στην κοινότητα...

3. Ο λαός μας είναι ακατήχητος. Δεν ξέρει γιατί πηγαίνει στην εκκλησία, αν πηγαίνει, γιατί κοινωνάει, αν κοινωνάει, τι κοινωνάει, κοκ.

4. Δεν επιτρέπονται λιτανείες για να προσευχηθούμε για την λήξη της επιδημίας. Ούτε εκκλησιασμό, ούτε παρακλήσεις. Γενικά, μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς την πίστη μας, η οποία περιλαμβάνει και λατρεία. Δεν είναι μουσουλμανισμός που δεν έχει τελετές και μπορείς να κάνεις όλα τα θρησκευτικά σου καθήκοντα από το σπίτι! 

5. Δεν επιτρέπεται να αγοράσεις τίποτε που σου προκαλεί μια ελάχιστη χαρά... πρέπει να βγαίνεις μόνο για αναζήτηση τροφής, όπως τον καιρό των σπηλαίων...

6. Επιτρέπονται οι παντός είδους διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, πορείες, κλπ., αλλά δεν επιτρέπεται να πας στο χωριό σου, ή να φας με την οικογένειά σου σε ένα ταβερνάκι. Ή να κάνεις μάθημα στην τάξη σου με αποστάσεις.

7. Επιτρέπεται να συνωστίζεσαι στα σούπερ μάρκετ, αλλά τα μικρά καταστήματα που βάζουν μέσα ένα ή δύο άτομα με το ζόρι, απαγορεύεται να λειτουργούν.

Γενικώς η φυλάκιση επ αόριστον είναι η λύση σε όλα. Με προϋπόθεση για έξοδο την άδεια του Μεγάλου Αδερφού. Ο μαρασμός του εμπορίου, και κάθε χαράς της ζωής... ήρθε ως επακόλουθο. Τι άλλο ακόμα άραγε;

Τι χάσαμε...

 Στο όνομα της υγείας, καταργήσαμε την ζωή. Στο όνομα της τρομοκρατίας, την ελευθερία.

Στο όνομα της γνώσης, χάσαμε την πίστη στον Θεό, στο όνομα της ειρήνης, χάσαμε τα εδάφη μας.

Στο όνομα του υπερανθρώπου, χάσαμε την ανθρωπιά μας, στον φόβο του θανάτου, χάσαμε τις ζωές μας...

Στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, τις απόψεις μας. Στο όνομα της μοντέρνας αντίληψης, την αλήθεια.

Αντικαταστήσαμε τις ιδέες με τα λεφτά, τα ιδανικά με την εξουσία, τους ήρωες με τους ανώμαλους, τους ανθρώπους με τα μηχανήματα, τον εκκλησιασμό με τον αθλητισμό.

Με λίγα λόγια, χάσαμε την ιδιότητα του ανθρώπου και γίναμε άτομα... Χάσαμε την χροιά του Έλληνα και γίναμε πολίτες του κόσμου...

Χάσαμε τις παραδόσεις μας στο όνομα του εκμοντερνισμού... Χάσαμε τα ήθη μας στο όνομα της απελευθέρωσης... χάσαμε τα έθιμά μας στο όνομα της παγκοσμιοποίησης... χάσαμε τον καιρό μας σε ψευδοφιλοσοφίες... χάσαμε τα πατήματά μας και ξεφύγαμε από το φως... μπλέξαμε σε κόσμους σκοτεινούς και δυσάρεστους...

Πήραμε από τους άλλους τα χειρότερα, όχι τα καλύτερα... γίναμε μύγες και όχι μέλισσες... χάσαμε την κρίση μας και δεν σκεφτόμαστε πια... μόνο αναπαράγουμε ανεγκέφαλα ό,τι μας σερβίρουν στο πιάτο...

Χάσαμε την λευτεριά μας και γίναμε δούλοι σε ένα σύστημα που ζητά από εμάς ακριβώς αυτό: να είμαστε όλοι ίδιοι και πειθαρχημένοι σε ένα σκοπό: να υπηρετούμε το σύστημα που θα μας παρέχει ασφάλεια για να επιβιώνουμε... Όχι φυσικά να ζούμε...

Ευχαριστούμε!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Οι εκδόσεις Κάστρο ευχαριστούν τους αναγνώστες τους που τους εμπιστεύονται. Η Τόνια η χελώνα και το καβούκι της μόλις κυκλοφόρησε σε Β΄ έκδοση, ενώ οι Παρακλήσεις Νεοτέρων Ορθοδόξων Αγίων σε Γ΄έκδοση. Ευχαριστούμε. Συνεχίζουμε!

Να πεθάνεις αντρόπιαστος!

 Περίεργη ευχή, στ'αλήθεια! Και πόσο επίκαιρη...

 Ακούμε για ανθρώπους που είχαν μπει στην ζωή μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να χάνουν την υστεροφημία για την οποία πάσχιζαν οι αρχαίοι μας... να χάνουν την αξιοπρέπειά τους και πώς να ζήσεις χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή... Ηθοποιοί που μας έκαναν και γελάσαμε,  καλλιτέχνες που μας ψυχαγώγησαν, πολιτικοί που θα μας πήγαιναν πιο μπροστά, αθλητικοί παράγοντες που βοηθούσαν... Και ξαφνικά, η αυλαία έπεσε, ο βασιλιάς είναι γυμνός, και έχει ένα απαίσιο, ψεύτικο κορμί, γεμάτο πληγές: ψέμα, κατάχρηση εξουσίας, εκβιασμός, σαρκικά πάθη, αμαρτία, εκδίκηση...

Η ευχή "Να πεθάνεις αντρόπιαστος" έχει νόημα. Η Εκκλησία μας, αν θυμάστε,  εύχεται για αυτό: "Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ΑΝΕΠΑΙΣΧΥΝΤΑ, ειρηνικά...". Ανεπαίσχυντα: χωρίς ντροπή... 

Για να πεθάνεις χωρίς ντροπή όμως, πρέπει και να ζεις δίχως ντροπή... Να χτίζεις τα θεμέλια του σπιτιού σου γερά, για να μην γκρεμιστούν στο πρώτο φύσημα του λύκου, για να θυμηθούμε και το άλλο γνωστό παραμύθι... Κι όμως, πιο σαθρά θεμέλια από αυτά που ακούσαμε τελευταία... μόνο στην φαντασία μας ή ίσως ούτε κι εκεί... "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον"... το θυμάται κανείς από τους δοξασμένους;