Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Ένα συγκλονιστικό κείμενο που πιστεύω μας εκφράζει όλους!


Ντρέπομαι που ζω στην Ελλάδα… Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας!

Ντρέπομαι που ζω στην Ελλάδα του 2018… γιατί
Νομιμοποιούν την ανωμαλία και σχεδόν θα επιβάλλουν σε ανήλικα ορφανά να συγκατοικήσουν και να αναπτυχθούν με ανώμαλους…
Ντρέπομαι γιατί
Η έννοια της οικογένειας έχει πάψει να αποτελεί πρωτεύουσα φροντίδα σε αυτό το κράτος, κόβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και τα παιδιά των πολυμελών οικογενειών κοιτάζουν με μάτια διάπλατα το ψωμί που τους πήραν από τα χέρια για να το δώσουν στις οικογένειες με το ένα παιδί…
Ντρέπομαι γιατί
Υπάρχει ατιμωρησία. Κλοπές, ληστείες, μερικές ένοπλες, βιασμοί, θάνατοι, απίστευτη βία και κακία και αν τυχόν πιαστούν οι ένοχοι, βγαίνουν από τις φυλακές ύστερα από λίγο…
Ντρέπομαι γιατί
Ξεπουλάμε το όνομα της Μακεδονίας, σαν να μην την αγαπάμε, σαν να μην δώσανε οι παππούδες μας και το αίμα τους, και την ζωή τους για αυτήν, όχι ένα ή δύο χρόνια αλλά ολόκληρη την ζωή τους…
Ντρέπομαι γιατί
Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουμε όραμα. Δεν ελπίζουμε τίποτα, δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν νιώθουμε περήφανοι για τίποτα και δεν θέλουμε τίποτα άλλο, παρεκτός ένα γεμάτο ψυγείο και μια ψηφιακή τηλεόραση απέναντί μας…
Ντρέπομαι γιατί
Δεν έχουμε αξίες, ή ιδανικά, ή παραδόσεις ή έθιμα που να τα αγαπάμε και να τα σεβόμαστε. Όλα θυσιασμένα στον βωμό της μόδας, της προόδου και εξέλιξης των πάντων…
Ντρέπομαι γιατί
 βλέπουμε στον δρόμο τις μαυροφορεμένες μανάδες μας, τις χήρες που δεν έχουν να φάνε, τους συνταξιούχους που δεν τους φτάνει το χαρτζιλίκι που αντικατέστησε την σύνταξή τους, ενώ παράλληλα οι βουλευτές μας έχουν μαντήλι στο πέτο, πανάκριβες τσάντες, παπούτσια, αξεσουάρ, και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα…
Ντρέπομαι γιατί
οι απατεώνες που έφτασαν την χώρα σε αυτήν την κατάντια δεν πλήρωσαν κανένα τίμημα…
Ντρέπομαι γιατί
Δεν υπάρχει οργάνωση πουθενά σε αυτό το κράτος
Ντρέπομαι
Γιατί δεν υπογράφω αυτό το άρθρο επειδή φοβάμαι ότι την ελευθερία γνώμης στην Ελλάδα την πληρώνεις πια…
Ντρέπομαι
Γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας βγάζει αποφάσεις και οι αρμόδιοι υπουργοί… χτενίζονται…
Ντρέπομαι
Που είμαι Έλληνας!

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος...

Το παρακάτω παραδοσιακό ποίημα - τραγούδι το άκουγα μεγαλώνοντας που μου το έλεγε η γιαγιά μου η Αθηνά, μητέρα του πατέρα μου, η οποία είχε μεγαλώσει στα χωριά του Δομοκού, στα σύνορα Στερεάς Ελλάδας με Θεσσαλία...
Ο Θεός να την αναπαύει... Αγνές ψυχούλες, ελληνικές, που δεν ήξεραν πολλά γράμματα, ήξεραν όμως τις παραδόσεις και τις τιμούσαν...


Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος,
τα δυο βουνά μαλώνανε,
το ποιο να ρίξει τη βροχή,
το ποιο να ρίξει χιόνι.
Ο Κίσσαβος ρίχνει βροχή κι ο
Όλυμπος το χιόνι.

Γυρίζει ο γερο Όλυμπος
και λέγει του Κισσάβου:
Μη με μαλώνεις Κίσσαβε,
μπρε τουρκοπατημένε,
που σε πατάει η Κονιαριά
κι οι Λαρσινοί αγάδες.

Εγώ είμ’ ο γερο Όλυμπος
στον κόσμο ξακουσμένος,
έχω σαράντα δυο κορφές
κι εξήντα δυο βρυσούλες,
κάθε κορφή και φλάμπουρο
κάθε κλαδί και κλέφτης.

Κι όταν το παίρνει η άνοιξη
κι ανοίγουν τα κλαδάκια,
γεμίζουν τα βουνά κλεφτιά
και τα λαγκάδια σκλάβους.

Έχω και τον χρυσόν αετό
τον χρυσοπλουμισμένο,
πάνω στην πέτρα κάθεται
και με τον ήλιο λέγει:

"Ήλιε μ’ , δεν κρους τ’ αποταχύ,
μον’ κρους το μεσημέρι,
να ζεσταθούν τα νύχια μου
τα νυχοπόδαρά μου".

Για την γιορτή της μητέρας...

                 Άρθρο μου στη Ζωή του Παιδιού, στο τεύχος Μαΐου για τη γιορτή της Μητέρας...
Γράψτε συνδρομητές τα παιδιά σας σε ένα υπέροχο χριστιανικό περιοδικό, (έχω την τιμή να με φιλοξενεί) που απευθύνεται στο σύγχρονο παιδί με λόγο εύπεπτο, χαρούμενο και παιδικό, αλλά πάντα ορθόδοξο, υπεύθυνο και σοβαρό.
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες!