Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017
Χριστουγεννιάτικο Δώρο!
Το νέο βιβλίο μου μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας! Το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο μου ήρθε στα χέρια μου πριν από λίγο και με γέμισε χαρά. Ελπίζω να περάσετε κι εσείς καλά καθώς θα το διαβάζετε και θα ταξιδεύετε μαζί με το αγγελάκι, στο ταξίδι που κάνει, δείχνοντας την μεγάλη αγάπη και φροντίδα των αγγέλων για κάθε χριστιανόπουλο, όχι μόνο όσο είναι μικρό, αλλά και όταν μεγαλώσει...
Πρόκειται για την συνέχεια της "Ιστορίας ενός μικρού αγγέλου" που κυκλοφόρησε πριν δεκατέσσερα χρόνια και αγαπήθηκε πολύ από μικρούς και μεγάλους! Έκανε τέσσερις μεγάλες εκδόσεις, μεταφράστηκε στα αγγλικά, στα ρωσικά και πρόσφατα, πολύ πρόσφατα στα... σουηδικά!
Αν ανήκετε κι εσείς στην μεγάλη οικογένεια εκείνων που αγαπούν τον μικρό άγγελο και τις περιπέτειές του, το ταξίδι του θα σας συναρπάσει και θα σας συγκινήσει.
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσοι "αγκαλιάζετε" τα βιβλία μου, και ευχαριστώ τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας για το υπέροχο αποτέλεσμα της συνεργασίας μας!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017
Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017
ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ...
Πάντα με συγκλόνιζε αυτή η εικόνα. Κυρίως με τρόμαζε η "ευκολία" του κοσμικού δρόμου. Το πόσο πλατιά ήταν η πύλη. Και επίσης, η μεγάλη προσέλευση.
Στην εποχή μας οι ευκαιρίες αμαρτίας και απομάκρυνσης από τον λόγο του αληθινού Θεού είναι πολλές. Και τις ακολουθούν οι περισσότεροι.
Εμείς ας επικεντρωθούμε στον δρόμο των Εντολών του Κυρίου, ας πάρουμε τον σταυρό στον ώμο και ας περάσουμε ταπεινά από την στενή πύλη. Γιατί; Επειδή έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο στο τέλος, στον σκοπό. Κοιτάξτε τι μας περιμένει...
Στην εποχή μας οι ευκαιρίες αμαρτίας και απομάκρυνσης από τον λόγο του αληθινού Θεού είναι πολλές. Και τις ακολουθούν οι περισσότεροι.
Εμείς ας επικεντρωθούμε στον δρόμο των Εντολών του Κυρίου, ας πάρουμε τον σταυρό στον ώμο και ας περάσουμε ταπεινά από την στενή πύλη. Γιατί; Επειδή έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο στο τέλος, στον σκοπό. Κοιτάξτε τι μας περιμένει...
Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017
Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017
Δεν είμαστε Έλληνες πια…
Δεν είμαστε Έλληνες πια…
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Δεν κάνουμε τον σταυρό μας το βράδυ στο εικονοστάσι του
σπιτιού μας…
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Δεν πνέουμε τον ίδιο αέρα στα πανιά μας
Δεν έχουμε το ίδιο βλέμμα στη ματιά μας
Δε νιώθουμε τα ίδια στην ψυχή.
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Δεν γνωρίζουμε μέχρι πού φτάνει η πατρίδα,
Τι έγινε το εικοσιδυό, το εικοσιένα, το σαράντα,
Τι είναι παρέλαση και τι σημαία, τι είναι γιορτή και τι
τιμή…
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Δεν έχουμε τα ίδια ιδανικά που μας στιγμάτισαν μέσ’ τους αιώνες:
Αλλάζαμε εχθρούς και
σύνορα, μα δεν αλλάζαμε τιμή για την πατρίδα…
Αλλάζαμε συνήθειες, μα δεν αλλάζαμε αγάπη για τις γυναίκες,
τα παιδιά, τα ορφανά μας και τις χήρες, …
Αλλάξαμε κάποτε Θεό, μα δεν αλλάξαμε τον σεβασμό στο Θείο…
Και γιατροσόφια αλλάζαμε, μα μακαρίτη, άρρωστο δεν κάναμε
με το στανιό ποτέ…
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Δεν θέλουμε πίσω την Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι…
Ούτε την Πόλη την Βασιλική, του Κωνσταντίνου Πόλη…
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Πως σκουριάσαμε, και η σκουριά δεν μας κρατάει ενωμένους στους
κρίκους των αιώνων,
Δεν είμαστε Έλληνες πια σημαίνει
Πως κάποτε εδώ ήταν Ελλάδα, στο χώμα που πατάς το ιερό,
Που πια Ελλαδιστάν το ονομάζουμε από καιρό…
Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017
Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017
Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017
Αγιά Σοφιά, πάντα αγαπημένη...
Εκπομπή μου στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, κάποια χρόνια πριν. Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με βοήθησαν για να "ανέβει" αυτή η εκπομπή...
Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017
Ντροπή!
ΝΤΡΟΠΗ!
Ντροπή!
Ντρέπομαι για σένα που διαβάζεις τις γραμμές αυτές.
Για σένα,
που άφησες τα τείχη γκρεμισμένα, και τις κερκόπορτες ολάνοιχτες… Κι ήταν πολλές…
Και μπήκαν μέσα οι εχθροί μιλούνια και στήσαν τα δικά τους λάβαρα
Κι εσύ τους κοίταζες
ανίκανος να σηκωθείς, ωσάν μουγγός φωνή δεν έβγαζες, μιλιά!
Ντροπή!
Νόμιζες πως τις
δικές σου αλυσίδες σπας,
Μα ήταν των
καραβιών σου οι αλυσίδες πού ’σπασαν και φεύγουν ακυβέρνητα τα πλοία απ’ το
λιμάνι για άγνωστα νερά, χωρίς πυξίδα…
Ήταν οι
αλυσίδες που ’σπασαν όχι οι δικές σου…
Ήταν εκείνες
που κρατούσαν γέφυρες και τώρα πέσανε και μπήκαν μέσα όλες οι φυλές και
πάτησαν το κάστρο σου…
Ντροπή!
Νιώθω για
σένανε ντροπή!
Διαβάζεις τις
γραμμές αυτές με μάτια ορθάνοιχτα, να καταλάβεις προσπαθώντας, ανήμπορος,
κουλουριασμένος, άρρωστος!
Και δεν
μπορώ να μην σκεφτώ εκείνο το: «… δικαίως… άξια γαρ ων επράξαμεν απολαμβάνομεν…»
Μα είναι
καιρός! Τις βαριές αλυσίδες σου σπάσε. Τις αληθινές αλυσίδες σου σπάσε. Ακόμα μπορείς!
Και βγες
επάνω στο βιγλαέτι σου, μάζεψε τα κομμάτια τα σπασμένα και τις πληγές σου
φρόντισε…
Κλείσε τις τρύπες,
τις πύλες, τα γεφύρια που επικίνδυνα ανοίγουν στον εχθρό.
Βάλε το
λάβαρο στο πιο ψηλό πυργί και φέρε πίσω τ’ ακυβέρνητα καράβια – τα παιδιά σου…
σε ασφαλές λιμάνι να ξεκουραστούν…
Κι ύστερα, βάλε
το χέρι σου αντήλιο και κοίτα μακριά…
Κει που ο
ορίζοντας με το ουράνιο στερέωμα ενώνει… κι ευχήσου…
να μην
ξαναντραπείς πια ποτέ…
Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017
Η Παναγία ας είναι πάντα βοήθειά μας!...
Η Παναγιά μας γιορτάζει όλο τον Αύγουστο. Ο μήνας αυτός της είναι αφιερωμένος. Σήμερα, τιμούμε ιδιαίτερα την Παναγιά την Προυσιώτισσα, γιορτάζει η Ρούμελη. Την ιστορία της εικόνας είχα την τιμή και την χαρά να την συμπεριλάβω στο βιβλίο μου Η Παναγιά μαζί μας. Είναι μια εικόνα που μου δόθηκε η ευκαιρία να προσκυνήσω δύο φορές και την αγαπώ ιδιαίτερα, γιατί μου θυμίζει και τα παιδικά μου χρόνια.
Στους δύσκολους καιρούς που περνάμε ξανά σε αυτήν τη χώρα, ελπίζω, πιστεύω και εύχομαι η Παναγιά να μας βοηθήσει να τους ξεπεράσουμε σύντομα και με υγεία. Ο λαός μας, όλοι μας, είμαστε πολύ πιεσμένοι. Νιώθουμε έναν αλύπητο πόλεμο. Έχουμε δικαίωμα, όσοι γεννηθήκαμε Έλληνες και βαπτιστήκαμε χριστιανοί, μόνο να πληρώνουμε φόρους. Τα άλλα δικαιώματα ανήκουν στις μειονότητες...
Η Παναγία θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να έχουμε το δικαίωμα να λεγόμαστε Έλληνες, να κάνουμε τον σταυρό μας, να βαπτίζουμε τα παιδιά μας, να τα στέλνουμε στο σχολείο για να μάθουν ανάμεσα στα άλλα και για την πίστη τους στον αληθινό Θεό...
Σάββατο 12 Αυγούστου 2017
Η επισημοποίηση της αναξιοκρατίας στα σχολεία και όχι μόνο...
Χρόνια τώρα διαμαρτυρόμαστε για την έλλειψη αξιοκρατίας στην Ελλάδα. Και υποτίθεται ότι είμαστε όλοι πρόθυμοι να κάνουμε μικρά ή και μεγαλύτερα βηματάκια κάθε φορά προς την σωστή κατεύθυνση: την εφαρμογή της αξιοκρατίας, την καταξίωση του καθενός στον χώρο που του ταιριάζει, στην θέση στην οποία θα αποδώσει καλύτερα και θα ωφελήσει τόσο τον εαυτό του, όσο και την κοινωνία γύρω του.
Και για να γίνει αυτό, καλό είναι τα πράγματα να ξεκινούν από την εκπαίδευση. Από την σωστή επαγγελματική κατεύθυνση και τον προσανατολισμό που θα πάρει ο μαθητής μόλις ολοκληρώσει την στοιχειώδη γενική παιδεία.
Η βαθμολόγηση στην παιδεία είναι ένα σύστημα. Μπορεί να μην είναι το τέλειο σύστημα, αλλά αυτό μόνον έχουμε αυτήν την στιγμή. Και το εμπιστευόμαστε ακόμα και για να εισάγουμε τα παιδιά μας στις ανώτατες σχολές (πανελλήνιες).
Η αριστεία στο βαθμολογικό σύστημα, σε συνδυασμό με την εξαιρετική συμπεριφορά ενός μαθητή/τριας (διαγωγή κοσμιοτάτη) οδηγεί τον μαθητή αυτόν σε κάποιες διακρίσεις: έπαινοι και αριστεία υπογεγραμμένα από τον ίδιο τον υπουργό παιδείας, υποτροφίες, λήψη σημαίας για την εκπροσώπηση του σχολείου, ή παραστάτης δίπλα στη σημαία, ή ομαδάρχης ή επιτυχία σε ανώτατη σχολή υψηλών μορίων και γενικότερα καταξίωση του μαθητή μέσα τους συμμαθητές του και τους δασκάλους του. Αυτή η καταξίωση οδηγεί τον ίδιο σε ένα δημιουργικό οίστρο, όπου θέλει να γίνεται διαρκώς καλύτερος, ενώ παράλληλα αποτελεί και παράδειγμα για τους συνομιλήκους του: να του μοιάσουν, αν μπορούν και να τον ξεπεράσουν. Κι αν δεν μπορούν, μήπως να στραφούν σε κάτι άλλο, όπου θα έχουν επιτυχία; Κάποια τέχνη, ή επάγγελμα; (ΕΠΑΛ, ΤΕΙ...)
Γνωρίζω πως υπάρχει αντίλογος σε όλα αυτά: γιατί θα πρέπει σε όλη την δευτεροβάθμια εκπαίδευση να είναι ο μαθητής καλός σε όλα τα μαθήματα και όχι κυρίως σε αυτά που τον ενδιαφέρουν και αυτά που θα ακολουθήσει; Φτάνει κανείς στην τρίτη Λυκείου, με κατεύθυνση τις ανθρωπιστικές σπουδές και πρέπει να διαβάσει στα υποχρεωτικά μαθήματα... μαθηματικά!
Προσοχή! Δεν λέω ότι έχουμε το τέλειο σύστημα. Ασφαλώς και δεν είναι. Όμως είμαστε εδώ για να το κάνουμε καλύτερο, όχι χειρότερο! Και με όλες αυτές τις εξελίξεις για την ουσιαστική κατάργηση της αριστείας μοιάζει με την επισημοποίηση της αναξιοκρατίας στην Ελλάδα, δε νομίζετε; Θα μαθαίνουμε στα παιδιά μας από μικρά πως δε χρειάζεται κόπος για να πετύχεις... Τα πάντα είναι τζόγος...
Χάνεται έτσι το κίνητρο στα παιδάκια. Τι θα πω εγώ στην κόρη μου; Να είσαι καλή μαθήτρια για να πάρει τη σημαία όποιος τύχει, ο τελευταίος μαθητής στην τάξη, εκείνος που αμφισβητεί τον Θεό, την πατρίδα, την οικογένεια; Ή εκείνος που έχει πάρει αρκετές παρατηρήσεις για την άθλια συμπεριφορά του και την έλλειψη σεβασμού στους γύρω του; Μα, θα μου πείτε, η κόρη σας θα πρέπει να είναι καλή μαθήτρια για τον εαυτό της και για το μέλλον της, όχι για να διακριθεί ανάμεσα στους συμμαθητές της.
Ασφαλώς. Μα, τότε, τι στο καλό χρειάζεται η κάθε είδους επιβράβευση; Σε κάθε επίπεδο. Γιατί να λέμε Μπράβο στο παιδάκι που μόλις περπάτησε; Να του λέμε: Περπάτα, για τον εαυτό σου είναι, εσύ θα περπατάς, δικά σου είναι τα πόδια...
Ως παιδαγωγός γνωρίζω ότι η επιβράβευση ως κίνητρο είναι τόσο σημαντικό για ένα παιδί, όσο ακριβώς κακό είναι και το ανάποδο: να του λες δηλαδή ότι δεν θα τα καταφέρει. Οφείλει ο μεγαλύτερος να τον στηρίζει στην προσπάθεια και να τον επιβραβεύει στην αριστεία. Δεν γίνεται αλλιώς.
Λυπάμαι για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στην χώρα μας... Λυπάμαι γιατί δεν θα γίνεται έπαρση της σημαίας στα σχολεία, γιατί δεν μας χρειάζονται πια οι Τρεις Ιεράρχες για φώτιση και ευλογία, γιατί τα θρησκευτικά έχουν περιθωριοποιηθεί, γιατί ο εκκλησιασμός έχει μετριαστεί, γιατί δεν έχουμε πια ταυτότητα ως "ελληνική παιδεία" και ως έθνος...
Ας ελπίσουμε να μην ζήσουμε χειρότερα...
Και για να γίνει αυτό, καλό είναι τα πράγματα να ξεκινούν από την εκπαίδευση. Από την σωστή επαγγελματική κατεύθυνση και τον προσανατολισμό που θα πάρει ο μαθητής μόλις ολοκληρώσει την στοιχειώδη γενική παιδεία.
Η βαθμολόγηση στην παιδεία είναι ένα σύστημα. Μπορεί να μην είναι το τέλειο σύστημα, αλλά αυτό μόνον έχουμε αυτήν την στιγμή. Και το εμπιστευόμαστε ακόμα και για να εισάγουμε τα παιδιά μας στις ανώτατες σχολές (πανελλήνιες).
Η αριστεία στο βαθμολογικό σύστημα, σε συνδυασμό με την εξαιρετική συμπεριφορά ενός μαθητή/τριας (διαγωγή κοσμιοτάτη) οδηγεί τον μαθητή αυτόν σε κάποιες διακρίσεις: έπαινοι και αριστεία υπογεγραμμένα από τον ίδιο τον υπουργό παιδείας, υποτροφίες, λήψη σημαίας για την εκπροσώπηση του σχολείου, ή παραστάτης δίπλα στη σημαία, ή ομαδάρχης ή επιτυχία σε ανώτατη σχολή υψηλών μορίων και γενικότερα καταξίωση του μαθητή μέσα τους συμμαθητές του και τους δασκάλους του. Αυτή η καταξίωση οδηγεί τον ίδιο σε ένα δημιουργικό οίστρο, όπου θέλει να γίνεται διαρκώς καλύτερος, ενώ παράλληλα αποτελεί και παράδειγμα για τους συνομιλήκους του: να του μοιάσουν, αν μπορούν και να τον ξεπεράσουν. Κι αν δεν μπορούν, μήπως να στραφούν σε κάτι άλλο, όπου θα έχουν επιτυχία; Κάποια τέχνη, ή επάγγελμα; (ΕΠΑΛ, ΤΕΙ...)
Γνωρίζω πως υπάρχει αντίλογος σε όλα αυτά: γιατί θα πρέπει σε όλη την δευτεροβάθμια εκπαίδευση να είναι ο μαθητής καλός σε όλα τα μαθήματα και όχι κυρίως σε αυτά που τον ενδιαφέρουν και αυτά που θα ακολουθήσει; Φτάνει κανείς στην τρίτη Λυκείου, με κατεύθυνση τις ανθρωπιστικές σπουδές και πρέπει να διαβάσει στα υποχρεωτικά μαθήματα... μαθηματικά!
Προσοχή! Δεν λέω ότι έχουμε το τέλειο σύστημα. Ασφαλώς και δεν είναι. Όμως είμαστε εδώ για να το κάνουμε καλύτερο, όχι χειρότερο! Και με όλες αυτές τις εξελίξεις για την ουσιαστική κατάργηση της αριστείας μοιάζει με την επισημοποίηση της αναξιοκρατίας στην Ελλάδα, δε νομίζετε; Θα μαθαίνουμε στα παιδιά μας από μικρά πως δε χρειάζεται κόπος για να πετύχεις... Τα πάντα είναι τζόγος...
Χάνεται έτσι το κίνητρο στα παιδάκια. Τι θα πω εγώ στην κόρη μου; Να είσαι καλή μαθήτρια για να πάρει τη σημαία όποιος τύχει, ο τελευταίος μαθητής στην τάξη, εκείνος που αμφισβητεί τον Θεό, την πατρίδα, την οικογένεια; Ή εκείνος που έχει πάρει αρκετές παρατηρήσεις για την άθλια συμπεριφορά του και την έλλειψη σεβασμού στους γύρω του; Μα, θα μου πείτε, η κόρη σας θα πρέπει να είναι καλή μαθήτρια για τον εαυτό της και για το μέλλον της, όχι για να διακριθεί ανάμεσα στους συμμαθητές της.
Ασφαλώς. Μα, τότε, τι στο καλό χρειάζεται η κάθε είδους επιβράβευση; Σε κάθε επίπεδο. Γιατί να λέμε Μπράβο στο παιδάκι που μόλις περπάτησε; Να του λέμε: Περπάτα, για τον εαυτό σου είναι, εσύ θα περπατάς, δικά σου είναι τα πόδια...
Ως παιδαγωγός γνωρίζω ότι η επιβράβευση ως κίνητρο είναι τόσο σημαντικό για ένα παιδί, όσο ακριβώς κακό είναι και το ανάποδο: να του λες δηλαδή ότι δεν θα τα καταφέρει. Οφείλει ο μεγαλύτερος να τον στηρίζει στην προσπάθεια και να τον επιβραβεύει στην αριστεία. Δεν γίνεται αλλιώς.
Λυπάμαι για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στην χώρα μας... Λυπάμαι γιατί δεν θα γίνεται έπαρση της σημαίας στα σχολεία, γιατί δεν μας χρειάζονται πια οι Τρεις Ιεράρχες για φώτιση και ευλογία, γιατί τα θρησκευτικά έχουν περιθωριοποιηθεί, γιατί ο εκκλησιασμός έχει μετριαστεί, γιατί δεν έχουμε πια ταυτότητα ως "ελληνική παιδεία" και ως έθνος...
Ας ελπίσουμε να μην ζήσουμε χειρότερα...
Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017
Τρίτη 4 Ιουλίου 2017
Τρίτη 27 Ιουνίου 2017
Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017
Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017
Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017
Εμπρός λοιπόν για την Δύση και πάλι!...
Οι άγιοί μας στη Δύση, η Κωνσταντινούπολη στα χέρια κείνων που την λένε Ινσταμπούλ, ο βασιλιάς μας μαρμαρωμένος... Ως και αγάλματα των αρχαίων προγόνων μας και της Ακρόπολης ακόμα είναι παρμένα μακριά...
Πόσο λυπημένοι ήταν όλοι στην αποψινή αποχαιρετιστήρια ακολουθία της αγίας Ελένης... Στέλνουμε πίσω στη Δύση την πρώτη χριστιανή αυτοκράτειρα! Την πρώτη αυτοκράτειρα της Ανατολής... Δεν είμαι εθνικίστρια, ούτε φανατισμένη, είμαι μόνο λυπημένη με την κατάντια μας...
Αντίο, αγία Ελένη! Πρέσβευε για εμάς στον Σωτήρα Χριστό, εκεί που θα πας... Μην μας ξεχνάς!
Σημείωση: Ευχαριστώ από βάθους καρδίας τον δ/ντή της Απ. Διακονίας, π. Αγαθάγγελο, τον άνθρωπο που οργάνωσε την μεταφορά της αγίας, για την κυκλοφορία του παιδικού βιβλίου μου "Μεγ. Κων/νος και Αγ. Ελένη" που κυκλοφόρησε για να συνοδέψει το προσκύνημα της αγίας.
Σάββατο 10 Ιουνίου 2017
Η Ελλάδα στις καρδιές μας!
Μου το έστειλε Έλληνας που ζει, εργάζεται και έχει οικογένεια στην Αμερική. Η Ελλάδα βρίσκεται στις καρδιές μας, όπου κι αν βρισκόμαστε εμείς, οι Έλληνες... Παρά την βαθύτατη ηθική παρακμή και την οικονομική κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας, υπάρχουν ελληνόπουλα που μεγαλώνουν με ελληνορθόδοξα νάματα και παραδόσεις, μέσα και έξω από τον Ελλαδικό χώρο. Ίσως τελικά, να μην έχουν χαθεί όλα!...
Κυριακή 28 Μαΐου 2017
Πέμπτη 11 Μαΐου 2017
Μέγας Κωνσταντίνος και Αγία Ελένη οι Ισαπόστολοι - Μόλις κυκλοφόρησε!
Το καινούριο μου βιβλίο από την σειρά αγίων για παιδιά, μόλις κυκλοφόρησε.Με αφορμή την γιορτή των Ισαποστόλων αγίων στις 21 Μαΐου, αλλά και με την άφιξη του σκηνώματος της Αγίας Ελένης από την Βενετία, θα είναι το πιο επίκαιρο βιβλίο για τα παιδιά μας! Μόνο 6,00 € από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας.
http://www.apostoliki-diakonia.com.gr/product-info.asp?language=2&products_id=747
http://www.apostoliki-diakonia.com.gr/product-info.asp?language=2&products_id=747
Τετάρτη 10 Μαΐου 2017
Και άλλη όμορφη εκδήλωση για μας και τα παιδιά μας...
Με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνουμε ότι το Σάββατο 13 Μαΐου και ώρα 19:00 στην οικία Μπενιζέλων (Αδριανού 96 στην Πλάκα), θα πραγματοποιηθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση.
Αφού ξεναγηθούμε στον πρόσφατα ανακαινισμένο χώρο του πατρικού σπιτιού της Αγίας Φιλοθέης, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τη διήγηση του βίου της Αγίας από τη γερόντισσα Φιλοθέη, ηγουμένη του ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας των Βρυούλων, με ταυτόχρονη προβολή σχετικού υλικού.
Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν οι βραβεύσεις για τον καλλιτεχνικό διαγωνισμό “Η ιστορία της ενορίας μου. Μαθαίνω το παρελθόν, κατανοώ το παρόν”.
Στην εκδήλωση μπορούν να συμμετέχουν, εκτός των ενοριών που έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό, παιδιά από όλες τις ενορίες της Ι. Αρχιεπισκοπής.
Για την καλύτερη, ωστόσο, διεξαγωγή της εκδήλωσης παρακαλείσθε να ενημερώσετε για τον αριθμό των συμμετεχόντων από την ενορία σας τον κο Γαβριήλ Κακάρογλου, στο τηλέφωνο 213 0184436 και στην ηλεκτρονική διεύθυνση youth@neotita.gr μέχρι και τη Δευτέρα 8 Μαΐου.
http://neotita.gr/%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%ae%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf/
ArchontikoAgiasFilotheis
ArchontikoAgiasFilotheis
Πρόσκληση σε εκδήλωση.
Μια ωραία εκδήλωση στην οποία πιστεύω θα δοθούν ωραίες, χριστιανικές και επιστημονικές απαντήσεις στους νέους μας κυρίως που βομβαρδίζονται στην κυριολεξία εκτός όλων των άλλων και σε ό,τι αφορά την ταυτότητα του φύλου τους θα πραγματοποιηθεί στο Πολεμικό Μουσείο την Κυριακή 28 Μαΐου στις 6 το απόγευμα. Είμαστε όλοι καλεσμένοι!
Τρίτη 9 Μαΐου 2017
Τηλεοπτική Συνέντευξη.
Σας προσκαλώ να παρακολουθήσετε την συνέντευξή μου στην εκπομπή του κ. Ανδρέα Μπλάνου, στρατηγού ε.ά. "Λόγος Ρωμαίικος" την Πέμπτη 11 Μαΐου στις 10 το βράδυ, μετά το δελτίο Ειδήσεων, στο ΑΧΕΛΩΟΣ TV, και διαδικτυακά για όσους δεν "πιάνουν" το κανάλι, στο:
Δευτέρα 17 Απριλίου 2017
Πέμπτη 6 Απριλίου 2017
Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017
Από τον Λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα...
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.....
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε....
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε....
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!...
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του.... Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα...
Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια....
Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!
Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017
Νέο βιβλίο από τις εκδόσεις Κάστρο
ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΑΣΤΡΟ ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ! "Η ΤΟΝΙΑ Η ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ ΤΗΣ" ΒΟΗΘΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ, ΩΣΤΕ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΤΟΥ BULLING, ΕΙΤΕ ΩΣ ΘΥΤΕΣ, ΕΙΤΕ ΩΣ ΘΥΜΑΤΑ...
Κατάλληλο για νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς... Με διαλόγους και ομοιοκαταληξία, έτοιμο και για δραματοποίηση!
Λιανική τιμή: 4,50€ ΜΟΝΟ!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΖΑΚΗ, ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΡΑΒΙΑΣ
Κατάλληλο για νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς... Με διαλόγους και ομοιοκαταληξία, έτοιμο και για δραματοποίηση!
Λιανική τιμή: 4,50€ ΜΟΝΟ!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΖΑΚΗ, ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΡΑΒΙΑΣ
Τρίτη 14 Μαρτίου 2017
Τα χέρια του Χριστού...
και καρφωμένα πάνω στο σταυρό
είναι
τα χέρια που έπλασαν εσένα
και
σου ‘δωσαν τη σκέψη, το μυαλό.
Τα χέρια αυτά τα καταματωμένα,
που
τα τρυπήσαν τα σκληρά καρφιά,
αυτά
τα χέρια που βλέπεις πληγωμένα
κάποια
φορά χαϊδέψαν τα παιδιά.
Και
κάποτε τα ίδια αυτά τα χέρια,
για σένα, τον πολύ παλιό καιρό
εφτιάξανε τον ήλιο και τ’ αστέρια
τη
θάλασσα, τη γη, τον ουρανό.
Και τώρα οι τρύπες, οι πληγές, το αίμα,
αυτά
τα χέρια δεν ήταν για καρφιά
όμως
τα δέχτηκ’ ο Χριστός για σένα
πώς
να μην του χαρίσεις την καρδιά;
(Δεν θυμάμαι ποιος είναι ο ποιητής αυτού του υπέροχου ποιήματος. Όμως κάθε φορά που το διαβάζω, συγκλονίζομαι. Εσείς;)
(Δεν θυμάμαι ποιος είναι ο ποιητής αυτού του υπέροχου ποιήματος. Όμως κάθε φορά που το διαβάζω, συγκλονίζομαι. Εσείς;)
Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)