Παιδιά και Παιδεία

Είναι αλήθεια πως στην εποχή μας γονείς και καθηγητές φροντίζουν να πάρουν τα παιδιά μόρφωση ζηλευτή। Εγκύκλιες σπουδές, γυμναστήρια, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, χοροί και βέβαια ηλεκτρονικούς υπολογιστές। Αργότερα μια θέση στα ΑΕΙ, σπουδές στο εξωτερικό, και ότι άλλο ποθήσει η καρδιά του σύγχρονου εραστή της γνώσης।
Με αυτά τα δεδομένα η εκπαίδευση στις μέρες μας ανθεί και όποιος ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτήν βγαίνει κερδισμένος। Η "παιδεία" βλέπετε, ξεκινά από μικρή ηλικία।

Όμως, μήπως έχουμε ξεχάσει κάτι; Μήπως η αγωγή γνώσεων και μόνο δεν αποτελεί παρά μία μόνο παράμετρο στην αγωγή των παιδιών;

Αν ανοίξουμε τώρα το λεξικό θα δούμε πως στη λέξη Παιδεία συναντώνται τόσο η παροχή γνώσεων, η πληροφόρηση, η εκπαίδευση σε έναν επιστημονικό τομέα, όσο και η αγωγή। Η προαγωγή δηλαδή του νεαρού ατόμου σε άνθρωπο ευσυνείδητο, με υγιή συναισθηματικό κόσμο και ωφέλιμη σκέψη, αγάπη για τα ιδανικά και σεβασμό στον πολιτισμό। Παιδεία δηλαδή είναι η διαμόρφωση του παιδιού σε έναν ολοκληρωμένο ενήλικα, με ό,τι προϋποθέτει αυτή η διαδικασία και όχι μόνο ένα οργανωμένο πληροφοριοδοτικό σύστημα. (...)
Για την κατάσταση της σημερινής νεολαίας δε φταίνε ασφαλώς οι νέοι। Ο καινούριος άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο είναι δεκτικός στα μηνύματα του περιβάλλοντός του και ασφαλώς δεν ευθύνεται ο ίδιος για την κουλτούρα που θα του δώσει, για την αγωγή που θα του παρέξει το περιβάλλον αυτό। Έτσι λοιπόν, για τη σημερινή κατάντια της παιδείας ευθύνονται οι μεγάλοι। Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι κηδεμόνες, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι παιδαγωγοί। Όλοι αυτοί που κοιτούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, σε ό,τι αφορά τη γνώση και όχι την παιδεία.

Χρήσιμο θα ήταν να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να βάλουμε όλοι ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της παιδείας। Ο καθένας μας από τη θέση που κατέχει। Να προβάλλουμε εποικοδομητικά προγράμματα στην τηλεόραση και όχι γελοία। Να διδάσκουμε με το παράδειγμά μας πολιτισμό και όχι περιθωριοποίηση σε ό,τι αφορά την συμπεριφορά μας। Να είναι δηλαδή συμπεριφορά ανθρώπων που ζουν σε ένα οργανωμένο κοινωνικό σύνολο με κανόνες, ήθη, νόμους।

Να πιστεύουμε στα ιδανικά και να τα μεταδίδουμε στα παιδιά μας। Καλό θα ήταν να μιλήσουμε στους νέους και αγια την άλλη ζωή। Αυτή που αρχίζει όταν τελειώνει η παρούσα। Θα τους δώσουμε έτσι προοπτική αιωνιότητας και αυτό από μόνο του είναι πηγή χαράς και αισιοδοξίας।
Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, τις ευθύνες μας ας φορτώσουμε στους ώμους και ας μην παραπονιόμαστε διαρδώς για την κατάντια της νεολαίας। Ας σκεφτούμε την έννοια της παιδείας και ας την κάνουμε πράξη। Πρόκειται για θέμα ζωτικής σημασίας για τα παιδιά και για το μέλλον। Ας ξεικινήσει ο καθένας από τη δική του οκογένεια।

Όπως αναφέρει άλλωστε μια κινεζική παροιμία: "Μην παραπονιέσαι διαρκώς για το σκοτάδι। Άναψε ένα κερί"!

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό " Ο κόσμος της Ελληνίδος"।