Σκέψεις

 Πόσο σκληρός και αδιάφορος ο κόσμος...
πόσο δόλιος... πόσο αναπάντεχα συμφεροντολόγος...

πόσο οδυνηρά υποκριτής και αμείλικτα συνένοχος...

 

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...
και δεν μιλάει κανείς...

ούτε οι άνθρωποι με τα χρυσά στέμματα στο κεφάλι

και τις μακριές κάπες

που τις κρατάνε χίλιοι παρατρεχάμενοι,

ούτε εκείνοι με τα γυαλιά

και τους φακέλους, οι γραμματιζούμενοι λέω,

με τα μεγάλα διπλώματα

και τους παχυλούς μισθούς...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...

και δεν μιλάει κανείς...

ούτε εκείνοι που συχνάζουν σε κτίρια με κολώνες,

χρυσές λεπτομέρειες και όμορφες ζωγραφιές...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...

και δεν μιλάει κανείς...

ούτε καν οι άνθρωποι με τα μαύρα ρούχα

και τα σκυμμένα κεφάλια...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία,

και δεν μιλάει κανείς...

Είναι όλοι με το στόμα μανταλωμένο,

σφιχτό.

Με ένα τεράστιο Χ κολλημένο πάνω του.

Και το Χ αυτό μεγαλώνει κι άλλο, 

περνάει στο κεφάλι και το καλύπτει

σαν κράνος προστασίας από αυτό που παλιά,

πολύ παλιά,

ονομάζαμε Ελευθερία...

Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία...

και δεν μιλάει κανείς...

πώς να μιλήσουν με το στόμα φιμωμένο και μπουκωμένο;

Μόνο ένα μικρό παιδί,

αυτό που κάποτε φώναξε

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

κι αρνήθηκε να μεγαλώσει,

να βάλει το μεγάλο Χ στο στόμα του

και να μοιάσει στους άλλους,

τριγυρνάει ανάμεσα μας και μέσα μας

φωνάζοντας "Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

"Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία"...

Αυτό το μικρό παιδί χρόνια τώρα το κυνηγάνε

προσπαθούν να το πιάσουν και με την βία να το μπουκώσουν

και να το μανταλώσουν

μα αυτό ξέφυγε...

περιπλανιέται στα σπίτια και κάθεται πάνω στα κράνη προστασίας,

σκύβει και φωνάζει τα βράδια

"Ο βασιλιάς είναι γυμνός"

"Σήμερα στεφανώνεται η αμαρτία"

έτσι, για να δώσει μιαν ελπίδα

ότι δεν φιμώθηκε για πάντα η Αλήθεια...

και κάποιοι το ακούνε

και το καταλαβαίνεις από τα δάκρυα

που κυλάνε καμιά φορά, έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, στα μάγουλα...

Αντικειμενική Δημοσιογραφία

Ο τίτλος περιγράφει κάτι που δεν υπάρχει. Αντικειμενική Δημοσιογραφία και ανεξάρτητη έχουμε να δούμε καιρό, αν είδαμε ποτέ... Ναι, ο δημοσιογράφος είναι άνθρωπος με ιδεολογία προσωπική και φιλοσοφία ζωής και επηρεάζεται από τα τεκταινόμενα. Ναι. Αλλά, ως καλός δημοσιογράφος θα έπρεπε να μεταδίδει την είδηση και μόνο την είδηση, κατά το δυνατόν χωρίς προσωπικά σχόλια και περιγραφές, κοσμητικά επίθετα και άλλα. Δουλειά του είναι να μας μεταφέρει την είδηση και να κρίνουμε εμείς. Όχι να κατευθύνει την κοινή γνώμη εκεί που θέλει αυτός και ο εργοδότης του... Γιατί όταν σε μια είδηση γράφει δίπλα π.χ. νοσταλγοί του παρελθόντος, παραλήρημα, γραφικός, κ.ά. αμέσως επηρεάζει μία ανυποψίαστη κοινωνία. Εάν δε, το επαναλάβει χίλιες φορές, τότε μιλάμε για πλύση εγκεφάλου... Η εμμονική επανάληψη ενός θέματος μόνο από την μία όψη του νομίσματος δεν είναι δημοσιογραφία.

Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε εποχή παρακμής. Πώς θα μπορούσε η δημοσιογραφία να διαφέρει; Αλλά από το υποκειμενικό ανθρώπινο στοιχείο του δημοσιογράφου μέχρι αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, την απόρριψη μιας ολόκληρης μερίδας της κοινωνίας, την θυσία της στους σκοπούς κάποιου αόρατου συστήματος που απορρίπτει την πλειοψηφία, απέχει πολύ. Πάρα πολύ. Γιαυτό, παρακαλώ, κλείστε τις τηλεοράσεις. Διαβάστε τις ειδήσεις έστω και επιγραμματικά από το διαδίκτυο και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Μάθετε και τα παιδιά σας να σκέφτονται και να κρίνουν. Να βλέπουν με τα δικά τους μάτια και όχι τυφλά να ακολουθούν μια γραμμή που τους παρέχεται αρρωστημένα και δόλια.

Ελεύθεροι;

 Πηγαίνω να φτιάξω καφέ, η καφετιέρα κλείνει στα 20΄ και ο καφές χάνεται, σε μια περίοδο που δεν είναι να χάνεις τον καφέ... οι τιμές έχουν αγγίξει ταβάνι που λένε! Μπαίνω στο αυτοκίνητο, η ζώνη ασφαλείας... άμα δεν την κουμπώσεις σε τρελαίνει με το βασανιστήριο του ήχου για πολλή ώρα... Για την ασφάλειά μας, μας λένε...

Για την ασφάλεια της ζωής μας, της υγείας μας, των συναλλαγών μας, των τραπεζών μας, του κράτους μας, για το καλό μας... ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας... που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα... λέει ένα άλλο γνωστό άσμα... Θέλω να είμαι ελεύθερη, λέω εγώ με τον πεζό μου λόγο, να ανοίγω και να κλείνω την καφετιέρα παίρνοντας το ρίσκο μου! Να καπνίζω τσιγάρο και να μην φοβάμαι την αστυνομία, όπως δεν φοβούνται όσοι κάνουν μπάφο. Παρεμπιπτόντως, εγώ δεν καπνίζω, στην πλατεία συντάγματος όμως άμα περπατήσεις απόγευμα μυρίζει μπάφο μερικές φορές... Βλέπετε, το χόρτο είναι προτιμότερο από τον καπνό, το ναρκωτικό επίσης δεν πειράζει θα μας πουν σε λίγο, θα το νομιμοποιήσουνε κι αυτό... όπως και τις εκτρώσεις και τους ΛΟΑΤΚΙ και την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια...

Περιμένω υπομονετικά να δω αν θα είναι πριν το τέλος της επίγειας ζωής μου που θα ποινικοποιήσουν την πίστη στον Θεό, τον πατριωτισμό (λίγο έως πολύ συμβαίνει και με τα δύο σε επίπεδο λοιδορίας ακόμη), την κοινή λογική (υπάρχει μια αόρατη απαγόρευση για να μιλάς μόνο με το πολιτικά ορθό), την προσωπική επιλογή σε θέματα υγείας (θυμίζω τον εμβολιασμό της πρόσφατης επιδημίας) και πολλά άλλα που μειώνουν διαρκώς την ελευθερία μας. Μιλώ απλά και σταράτα.

Έτυχε να παρακολουθήσω μια παλιά ταινία, και είδα τον πρωταγωνιστή να καπνίζει... μέσα στο αεροπλάνο!!! Αδιανόητα πράγματα για μας σήμερα... Θυμάμαι που μας έβαζαν στο αυτοκίνητο οι γονείς μας χωρίς ζώνες ασφαλείας και ειδικά καθισματάκια... Φυσικά δεν εννοώ ότι δεν είναι καλά και άγια όλα αυτά. Απλώς φοβάμαι το άλλο άκρο. Την καταπίεση. Την υποχρεωτικότητα. Την δέσμευση. Την στέρηση της ελευθερίας που έρχεται σιγά σιγά, αρχικά ανώδυνα, με πραγματικά χρήσιμα μηνύματα και σιγά σιγά φουντώνει, ενισχύεται, δυναμώνει επικίνδυνα και μας σφίγγει τον λαιμό.

Ο πραγματικά ελεύθερος είναι όχι εκείνος που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά εκείνος που μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει είχε πει κάποιος κάποτε... βέβαια εδώ θα πρέπει πάλι να μιλήσουμε για την παιδεία... για την ηθική υποχρέωση του πράγματος... αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση...

Κλείνοντας, θα ήθελα μόνο να πω ότι ο άνθρωπος ζει με την ελευθερία ή για την ελευθερία... την οποία σέβεται και ο ίδιος ο Θεός και Πλάστης του...

ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Μην χάσετε το νέο μας βιβλίο για το Πάσχα. Εξηγεί το τι και το γιατί της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας. Με ευχάριστα χρώματα, δραστηριότητες, αυτοκόλλητα και χαρούμενη διάθεση απευθύνεται σε παιδιά του Δημοτικού Σχολείου.

 

Σύναξη Γονέων σε ενορία των Αμπελοκήπων

Με μεγάλη μου χαρά δέχθηκα την πρόσκληση από τον άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων να εγκαινιάσω τις ομιλίες στην σύναξη γονέων, με αφορμή το βιβλίο μου "Τρεις Ιεράρχες, μηνύματα στους σημερινούς νέους".  Γνώρισα με την ευκαιρία πολύ όμορφους και ήρεμους ανθρώπους, ευλογημένους, με Χριστό στην καρδιά τους και στην συμπεριφορά τους.  

 

Υποδοχή Εικόνας Άξιον Εστί

 

Μια εκπομπή διαφορετική από τις άλλες...

 https://www.youtube.com/watch?v=Whvhr3RpXH8&t=271s

Μια εκπομπή αποκάλυψη για τα ναρκωτικά, για την κοινωνία που έχει πια συνειδητοποιήσει τα προβλήματα και τις λύσεις, για έναν γνωστό ηθοποιό που επέστρεψε από το λιβάδι του θανάτου στον κόσμο της ελπίδας!

Συνέντυξή μου στην Πεμπτουσία και την εκπομπή Πατριδογνωσία του Στρατηγού Αντρέα Μπλάνου

 https://www.pemptousia.tv/view/b/category/Programs/subCategory/patridognosia_qU2Dy/id/hthi_kai_ethima_tou_agiou_dodekaimerou_5IIpP/lang/el_GR