Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πώς θα ζούμε στο μέλλον; Η τηλεόραση και οι ταινίες, οι δημοσιογράφοι και οι εκπομπές, η παγκοσμιοποίηση όπως και όπου εκφράζεται (social media, εκπαίδευση, κλπ) όλα οδηγούν με ασφάλεια και μαθηματική ακρίβεια στο παρακάτω σκηνικό:
Δεν θα υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους, καμιά διαφοροποίηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαμάχη. Τα έθνη, οι πατρίδες, είναι άχρηστα γιατί οδηγούν ενίοτε σε πολέμους. Το φύλο επίσης. Πληθαίνουν οι φωνές που αποδέχονται την ομοφυλοφιλία ως επιλογή και μάλιστα την θεωρούν φυσιολογική και πλήρως αποδεκτή.
Η θρησκεία επίσης καλό είναι να αποφεύγεται. Γιατί ανάμεσα στα άλλα, θεωρεί αμαρτία κάθε ανωμαλία, χώρια που καταπιέζει τον κόσμο.
Φαντάζομαι λοιπόν κι εγώ το μέλλον: Απρόσωπα δίποδα που περπατούν όρθια και κάποτε λέγονταν άνθρωποι, στέλνουν σχολείο τα παιδιά τους. Ο καθηγητής, δάσκαλος, νηπιαγωγός είναι ανώμαλος, ή άφυλος ή γεμάτος τατουάζ και κάνει χρήση ουσιών, ή τρανσέξουαλ ή μπαϊσέξουαλ... κανείς δεν θα μπορεί να μιλήσει... γιατί τα στόματα όλων είναι βουλωμένα ήδη...
Δεν μπορείς να πεις τους ρομά γύφτους, ούτε να χρησιμοποιήσεις στερεότυπα... τα στερεότυπα είναι κακό πράγμα, μυρίζουν ναφθαλίνη και είναι επικίνδυνα για την παγκόσμια ευεξία και υγεία.
Βέβαια, από το να αποδέχεσαι τους ανώμαλους μέχρι να τους διαφημίζεις την κατάστασή τους ως κάτι φυσιολογικό έχει μεγάλη διαφορά...
Σκέφτομαι ακόμα πως η φύση είναι γεμάτη διαφορές. Δείτε ένα δάσος, πόσα διαφορετικά δέντρα κρύβει μέσα του. Προσπάθησαν οι επιστήμονες να το αλλάξουν κι αυτό. Να δημιουργήσουν μονοκαλλιέργειες, φυτεύοντας μόνο κυπαρίσσια για παράδειγμα ή μόνο πεύκα. Και απέτυχαν. Δεν ευδοκίμησε το δάσος τους. Γιατί είναι απαραίτητη η βιοποικιλότητα.
Το ίδιο και οι άνθρωποι: άλλοι είναι μαύροι και άλλοι άσπροι, άλλοι χριστιανοί και άλλοι μουσουλμάνοι, άλλοι άντρες και άλλοι γυναίκες. Είναι άλλο πράγμα να δέχεσαι την διαφορετικότητα και άλλο να την εξαλείφεις...
Το πιο τραγικό από όλα αυτά, φοβάμαι πως είναι τούτο: η όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση από το "καθ'ομοίωσιν" που είναι ο στόχος του κάθε ανθρώπου... να μοιάσει καθημερινά όλο και περισσότερο στον Θεό του, να τον φτάσει, να κοιτάζει προς τον ουρανό και να πετάει η ψυχή του στα ωραία και στα μεγάλα...
Και όμως, η νέα τάξη πραγμάτων μας θέλει όλους λίγο περισσότερο ζωώδεις, σε μια κατάσταση οριζόντια, όπου ζούμε και πεθαίνουμε χωρίς ανάταση και χωρίς ανάσταση, σαν τα ζώα που αγαπούν πια οι ζωόφιλοι με μια ζωολατρεία που έχει ξεπεράσει από καιρό την έννοια της ζωοφιλίας, άλλη μια καινούρια κατάσταση που πρέπει να αποδεχτούμε για να είμαστε trendy, αποδεκτοί και κατάλληλοι στην νέα κοινωνία που ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς...
Δεν θα υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους, καμιά διαφοροποίηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαμάχη. Τα έθνη, οι πατρίδες, είναι άχρηστα γιατί οδηγούν ενίοτε σε πολέμους. Το φύλο επίσης. Πληθαίνουν οι φωνές που αποδέχονται την ομοφυλοφιλία ως επιλογή και μάλιστα την θεωρούν φυσιολογική και πλήρως αποδεκτή.
Η θρησκεία επίσης καλό είναι να αποφεύγεται. Γιατί ανάμεσα στα άλλα, θεωρεί αμαρτία κάθε ανωμαλία, χώρια που καταπιέζει τον κόσμο.
Φαντάζομαι λοιπόν κι εγώ το μέλλον: Απρόσωπα δίποδα που περπατούν όρθια και κάποτε λέγονταν άνθρωποι, στέλνουν σχολείο τα παιδιά τους. Ο καθηγητής, δάσκαλος, νηπιαγωγός είναι ανώμαλος, ή άφυλος ή γεμάτος τατουάζ και κάνει χρήση ουσιών, ή τρανσέξουαλ ή μπαϊσέξουαλ... κανείς δεν θα μπορεί να μιλήσει... γιατί τα στόματα όλων είναι βουλωμένα ήδη...
Δεν μπορείς να πεις τους ρομά γύφτους, ούτε να χρησιμοποιήσεις στερεότυπα... τα στερεότυπα είναι κακό πράγμα, μυρίζουν ναφθαλίνη και είναι επικίνδυνα για την παγκόσμια ευεξία και υγεία.
Βέβαια, από το να αποδέχεσαι τους ανώμαλους μέχρι να τους διαφημίζεις την κατάστασή τους ως κάτι φυσιολογικό έχει μεγάλη διαφορά...
Σκέφτομαι ακόμα πως η φύση είναι γεμάτη διαφορές. Δείτε ένα δάσος, πόσα διαφορετικά δέντρα κρύβει μέσα του. Προσπάθησαν οι επιστήμονες να το αλλάξουν κι αυτό. Να δημιουργήσουν μονοκαλλιέργειες, φυτεύοντας μόνο κυπαρίσσια για παράδειγμα ή μόνο πεύκα. Και απέτυχαν. Δεν ευδοκίμησε το δάσος τους. Γιατί είναι απαραίτητη η βιοποικιλότητα.
Το ίδιο και οι άνθρωποι: άλλοι είναι μαύροι και άλλοι άσπροι, άλλοι χριστιανοί και άλλοι μουσουλμάνοι, άλλοι άντρες και άλλοι γυναίκες. Είναι άλλο πράγμα να δέχεσαι την διαφορετικότητα και άλλο να την εξαλείφεις...
Το πιο τραγικό από όλα αυτά, φοβάμαι πως είναι τούτο: η όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση από το "καθ'ομοίωσιν" που είναι ο στόχος του κάθε ανθρώπου... να μοιάσει καθημερινά όλο και περισσότερο στον Θεό του, να τον φτάσει, να κοιτάζει προς τον ουρανό και να πετάει η ψυχή του στα ωραία και στα μεγάλα...
Και όμως, η νέα τάξη πραγμάτων μας θέλει όλους λίγο περισσότερο ζωώδεις, σε μια κατάσταση οριζόντια, όπου ζούμε και πεθαίνουμε χωρίς ανάταση και χωρίς ανάσταση, σαν τα ζώα που αγαπούν πια οι ζωόφιλοι με μια ζωολατρεία που έχει ξεπεράσει από καιρό την έννοια της ζωοφιλίας, άλλη μια καινούρια κατάσταση που πρέπει να αποδεχτούμε για να είμαστε trendy, αποδεκτοί και κατάλληλοι στην νέα κοινωνία που ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς...
