Όταν ήμουν παιδί, διάβασα για τον Νέρωνα. Για την καταστροφική και αυτοκαταστροφική πορεία που είχε αυτός ο άνθρωπος. Σκότωσε ανθρώπους της οικογένειάς του, έκαψε την Ρώμη και το φόρτωσε στους χριστιανούς, διέταξε διωγμούς και ο ίδιος ήταν μάλλον επικίνδυνος και παράφρονας. Κι έλεγα με το παιδικό μυαλό μου: οι γνωστικοί που τον περιτριγύριζαν, δεν έκαναν τίποτα; Αφού έβλεπαν ότι κάνει εγκλήματα, δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν; Αν ζούσα εγώ τότε, τι θα έκανα; Σίγουρα κάτι θα έκανα για να τον σταματήσω! Ευτυχώς που τώρα πια ζω σε δημοκρατία, και δεν έχουμε τέτοια προβλήματα... Πόσο λάθος έκανα! Ούτε τότε θα μπορούσα να κάνω τίποτα, ούτε και τώρα μπόρεσα... ούτε και τελικά έχουμε τόση δημοκρατία όση πίστευα πως έχουμε... η φωνή μας δεν ακούγεται... φωνάζουμε, ουρλιάζουμε χρόνια τώρα αλλά εκείνοι είναι πολύ μακριά για να ακούσουν τις φωνές μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου