Σκέψεις...χιονιού...

Ξεκίνησε η νέα χρονιά με παγωνιά! Μια παγωνιά που ήρθε να σκεπάσει τα πάντα γύρω μας: τα δέντρα, τους φράχτες, τις σκεπές μας...
Και πόσο μοιάζει αυτή η παγωνιά με εκείνη στις ψυχές μας! Ταίριαξε θαυμάσια θά 'λεγε κανείς με τις αποξενωμένες καρδιές, το κοσμικό μας πνεύμα που δεν έχει συναισθήματα. Μόνο κάποιες μοδάτες ιδέες για ευαισθητοποίηση σε κατευθυνόμενες μονοπάτια...
Χιόνισε! Και το χαρήκαμε σαν την Βασίλισσα του Χιονιού με την παγωμένη καρδιά! Δεν έσταξε μια στάλα δάκρυ κανένας μας για την πατρίδα, για την αγάπη, για τον Χριστό...
Παγωμένοι θα συνεχίσουμε να ζούμε, απομακρυσμένοι μεταξύ μας, μακριά βαδίζοντας από την σωτηρία μας, εμποδίζοντας τα παιδιά μας από την άνοιξη, από τον ήλιο του Θεού κι από την Εκκλησία του...
Και θα εισπράττουμε συνέχεια τον λιωμένο, βρώμικο πάγο του χιονιού που στρώσαμε... θα εισπράττουμε την βία, την διαστροφή, το ψεύτικο και το παράξενο... που εμείς συντηρήσαμε, χρόνια τώρα με κακοχειμωνιά στην ζωή μας... μακριά από την αλήθεια... θα βλέπουμε τα τριαντάφυλλά μας να μαραίνονται στο κρύο...
Υπάρχει ελπίδα... μόνο στην μετάνοια... μόνο στην επιστροφή... σαν εκείνη του Ασώτου... αλλά θέλει θάρρος και ειλικρίνεια... θέλει κότσια και αλήθεια... τα έχουμε;