Ευλογημένα Χριστούγεννα!

                              Καλά Χριστούγεννα με τον Χριστό στο κέντρο της καρδιάς μας!

Χριστουγεννιάτικο βιβλίο!

Το νέο μας βιβλίο είναι Χριστουγεννιάτικο! Μην το χάσετε! Έχει δώρο θεατρικό σκέτς!

Σας περιμένω!

Νέο βιβλίο!

Σε μια εποχή που ο φόβος του διδακτισμού έχει κάνει γονείς και δασκάλους να φοβούνται ακόμη και να… συμβουλέψουν, τα παιδιά μας που μεγαλώνουν γρήγορα, συχνά αποπροσανατολίζονται. Ο Μι Συ θα βοηθήσει τους μικρούς και τους μεγάλους να θυμηθούν ότι σκοπός της αγωγής είναι, εκτός από την σωματική και διανοητική ανάπτυξη, η ηθική διάπλαση και συγκρότηση του νέου μέσα από την καλλιέργεια των αρετών και τον περιορισμό των ελαττωμάτων. Για καλλιεργημένες, φωτεινές, όμορφες υπάρξεις που θα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο…

Πού πήγαν οι Έλληνες;

Αναρωτιέμαι συχνά πού πήγαν οι Έλληνες। Ο λαός μας, που αγαπούσε την πατρίδα του, που έκανε το σταυρό του σαν άκουγε την καμπάνα να χτυπά, που δάκρυζε μπροστά στη σημαία του, που χαμογελούσε κάθε φορά που αντίκρυζε την ιστορία του। Αναρωτιέμαι πού πήγε αυτός ο λαός που μύριζε πασχαλιά την Άνοιξη, που μεγάλωνε στον κόρφο του έναν Ελύτη για να εξυμνεί τις ομορφιές του, έναν Σεφέρη για να προβληματίζεται με τις ιδιομορφίες του, μια Αντιγόνη, μια Σουλιώτισσα, μια μάνα της Πίνδου που πέθαινε για την τιμή, την πίστη, την ιδέα।
Πού πήγαν οι Έλληνες; Αυτοί που σέβονταν τα ιερά και τα όσια της φυλής, που τιμούσαν την Παναγιά και στο πρόσωπό της έβλεπαν τη μάνα τους, την αδερφή τους, τη γυναίκα τους। Πού πήγαν οι Έλληνες που ζούσαν με την ελευθερία ή για την ελευθερία; Εκείνοι που έγραφαν έπη και έσκυβαν μπροστά τους οι ξένες φυλές και τους προσκυνούσαν; Πού πήγαν οι Έλληνες που έδωσαν τα φώτα του πνεύματος και του πολιτισμού στον κόσμο;

Εχθές βρέθηκα σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα। Κόσμος πολύς έκανε τα ψώνια του αφηνιασμένος, το βουητό και η υπερκινητικότα, η ένταση και η άγρια χαρά του καταναλωτισμού ήταν διάχυτη, ο εκνευρισμός το ίδιο। Κάπου εκεί στα ταμεία έφτασε στ'αυτιά μου μια φωνή "Μάνα, από δω"। "Μάνα"! Πόσα χρόνια είχα να ακούσω αυτή τη λέξη, ούτε κι εγώ δεν γνωρίζω। Με γύρισε πίσω χρόνια πολλά, θυμήθηκα τα χωριά της πατρίδας μας, την απλότητα και την καλοσύνη στα μάτια των αγράμματων πολλές φορές ανθρώπων, των πονεμένων μιας αλλοτινής εποχής που είχε την αγάπη και την έννοια για καλύτερες μέρες στα μάτια και στην καρδιά, όχι στο στόμα ή στο προτοφόλι।

Γύρισα και κοίταξα ποιος είχε μιλήσει। Ήταν ένας νεαρός άντρας, φτωχόπαιδο σαφώς। Ένας νεαρός άντρας της δουλειάς από κείνους που σίγουρα δεν αρέσουν στις σημερινές παρέες, αφού δεν είναι ούτε πολύ ωραίοι, ούτε πολύ κομψοί, ούτε πολύ εκθηλυσμένοι। Δεν κάνουν σαχλά αστεία, ούτε κυκλοφορούν με μοδάτα ρούχα, ούτε έχουν φίλους επώνυμους। Ήταν ένας απλός Έλληνας -όχι μετανάστης- που μίλησε στη μάνα του με τ'όνομά της το παλιό, το ελληνικό। Την είπε απλά κι ανεπιτήδευτα "μάνα"। Και μέσα σ'αυτά τα τέσσερα γράμματα έκλεισε όλη την αγάπη και τον πόνο του ενός στον άλλο που χαρακτήριζε την ελληνική οικογένεια για αιώνες।

Γιατί αν έχει κάποιες αξίες αυτή η φυλή από την σύστασή της και την ύπαρξή της μέσα στις χιλιετίες της ζωής της αυτές είναι το δίχως άλλο η τιμή στην πατρίδα, η αγάπη στην οικογένεια, ο σεβασμός στα θεία। Βλέπετε, τίποτα από όλα αυτά να υπάρχει και να επικρατεί στη σημερινή Ελλάδα; Εκτός από κάποιους λίγους που οι άλλοι τους δείχνουν με το δάχτυλο σαν ωραίους τρελούς;
Για αυτό ρωτώ ξανά και ξανά: Πού πήγαν οι Έλληνες; Πού πήγαν οι Έλληνες να πάω κι εγώ να τους συναντήσω; Γιατί αυτοί όλοι που παριστάνουν τους νεοέλληνες και βγαίνουν στα κανάλια και κάνουν τους ωραίους, και επηρεάζουν και αποπροσανατολίζουν το λαό που ζητάει απεγνωσμένα ιδέα και ελπίδα είναι άνθρωποι άλλης φυλής και κουλτούρας και συνήθειας।
Γι'αυτό ρωτώ: Πού πήγαν οι Έλληνες;

Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄, ο μαρτυρικός Πατριάρχης.

 Μία συγκλονιστική ζωή κι ένας μαρτυρικός θάνατος μέσα από ένα συναρπαστικό διήγημα. Ευχαριστώ τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας για την όμορφη συνεργασία, όπως και την εικονογράφο μας Αθηνά Κοντογιάννη για τις ζωγραφιές που συντροφεύουν το κείμενο. Για παιδιά Δημοτικού και όχι μόνο. Για τον καθένα από εμάς που πιστεύει ότι η ιστορία και η πίστη μας δεν θα πρέπει να ξεχνιέται...

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ!

Ευχαριστώ τους υπεύθυνους του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου αλλά και της Ελλάδας που επιτρέπουν στα βιβλία μου να "συμμετέχουν" στην θρησκευτική εκπαιδευτική κατάρτιση των παιδιών μας. Μεγάλη μου τιμή, χαρά, ευθύνη! 

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Αφιερωμένο εξαιρετικά στα παιδιά μας που πηγαίνουν σε μέτρια σχολεία, συχνά με άθεους καθηγητές και με αγενείς συμμαθητές...
Αφιερωμένο στους "λίγους" πολιτισμένους που είναι αναγκασμένοι να συναναστρέφονται με τους "πολλούς"μπερδεμένους συνανθρώπους...
Αφιερωμένο σε εκείνους που θέλουν να κάνουν το σωστό και επιμένουν, "ποτέ απ'το χρέος μη κινούντες"...
Αφιερωμένο στους ταπεινούς, που πληγώνονται από τους συνανθρώπους τους...
Αφιερωμένο σε κείνους που θυμώνουν με την αμαρτία γύρω τους...
Αφιερωμένο σε κείνους που προσπαθούν να φτιάξουν τον κόσμο λίγο καλύτερο, και οι άλλοι τους βάζουν εμπόδια και τρικλοποδιές...
Αφιερωμένο, τέλος, στις σύγχρονες χριστιανικές οικογένειες, που προσπαθούν σαν φάροι να φωτίσουν το σκοτάδι του σύγχρονου κόσμου...

Καλή Σχολική Χρονιά!

Καλή Σχολική Χρονιά, Δημιουργική και γεμάτη συνεργασία, εύχονται όλοι σήμερα... Μόνο που κάποιοι, κυρίως εγωιστές και ημιμαθείς, νομίζουν ότι συνεργασία θα πει 'μην μιλάς εσύ, ό,τι πω εγώ...' διαφορετικά σε διακοσμούν με επίθετα: επιθετικός, μη συνεργάσιμος, προκατειλημμένος... Καλή Σχολική Χρονιά, λοιπόν φίλοι μου... με αντοχές εύχομαι κυρίως για εκείνους που κατανοούν τα αυτονόητα και πρέπει και να μην μιλούν... γιατί οι "άλλοι" θέλουν και να τα κάνουν και να μην τα ακούνε...
Και να σκεφτείς πως κάποτε δημιουργούσαμε πολιτισμό...

Ο μικρός μας άγγελος ταξιδεύει παντού. Εδώ στην μακρινή Αφρική...

Το βιβλιόδεντρό μας (Αύγουστος 2019)

Λουγκουζί ,Ουγκάντα ,ενορία Αγίου Σπυρίδωνος. Το μικρό μας αγγελάκι και η ιστορία του ταξίδεψε μέχρι την Ουγκάντα για να πάρει τη θέση του στις καρδιές των μικρών αδερφών μας (στα αγγλικά βέβαια). Ευχαριστούμε την Aggeliki Panteli που βοήθησε το αγγελάκι μας σε αυτό το ταξίδι του...

Ένα νέο βιβλίο: Η Μεταμόρφωση του Χριστού.

Στα πλαίσια της σειράς Μαθαίνω για τον Χριστό, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαΐτη ένα ακόμη βιβλίο μου: Η Μεταμόρφωση του Χριστού. Ένα βιβλίο που θα κρατήσει συντροφιά στους μικρούς αναγνώστες που επιθυμούν να μάθουν για την "καλοκαιρινή" γιορτή της Μεταμόρφωσης της 6ης Αυγούστου. Το βιβλίο αποτελεί ένα ακόμη κομματάκι για να ολοκληρωθεί σιγά σιγά το "παζλ" της σειράς μας που αποτελείται συνολικά από 9 βιβλία και είναι μία πλήρης σειρά για την ζωή του Χριστού μας. Κυκλοφορούν ήδη Η γέννηση του Χριστού και Η Ανάληψη και η Πεντηκοστή. Με εικονογράφηση που υπογράφει η Αθηνά Κοντογιάννη και εξαιρετικά χαμηλή τιμή για όλα τα βαλάντια.

Προσοχή κυρίως το καλοκαίρι...

Καινούρια πράγματα ετοιμάζονται...

Πάρτε μια γεύση και μείνετε συντονισμένοι...

Για την διαφορετικότητα.

Ακούμε πολλά στην εποχή μας (και τα παιδιά μας στα σχολειά τους ακούν περισσότερα) για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Φυσικά και είναι ωραίο να αποδέχεσαι τον άλλον, να μην τον κοροϊδεύεις, να μην τον απειλείς, να μην τον κακολογείς. Όμως το θέμα έχει ξεφύγει. Διάβαζα χθες ότι η κα Μέι, πρωθυπουργός της Μεγ. Βρεττανίας δώρισε στην κα Τράμπ ένα πορσελάνινο σετ τσαγιού και αυτό θεωρήθηκε δώρο σεξιστικό!!!
Πολλά θαυμαστικά πρέπει να βάλουμε δίπλα στην είδηση και όχι μόνο τρία. Γιατί να μην κάνει δώρο ένα σετ τσαγιού; Ποτέ κανείς δεν θα πρέπει να ξανακάνει δώρο μια κούπα, ένα πιάτο, μια τσαγέρα; Να κλείσουμε μήπως τις βιομηχανίες πορσελάνης; Ή μήπως να κάνουμε τα συγκεκριμένα δώρα σε άντρες;
Φίλοι μου, πιστεύω πως άλλο πράγμα είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας και άλλο η απαλοιφή της διαφορετικότητας. Είμαστε όλοι ίδιοι και όμως είμαστε όλοι διαφορετικοί. Και αυτό είναι ωραίο.
Φανταστείτε έναν κόσμο δίχως διαφορετικότητα. Έναν κόσμο όπου και η φύση ακόμα θα είχε μόνο ένα δέντρο: π.χ. κυπαρίσσι. Ούτε πορτοκαλιές, ούτε πεύκα, ούτε έλατα. Μόνο κυπαρίσσια. Θα χαλούσε η οικολογική αλυσίδα, δεν είναι έτσι; Και η ομορφιά της φύσης, ασφαλώς.
Ας σκεφτούμε πόσο ίδιους και ταυτόχρονα πόσο διαφορετικούς μας έχει πλάσει ο Θεός. Έχουμε όλοι μάτια, μύτη, στόμα και όμως είμαστε 7 δις εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη και είμαστε όλοι διαφορετικοί!!!
Είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός.
Διαφορετικά θα γίνεις ένα ρομπότ. Χωρίς φύλο, χωρίς θρησκεία (οι θρησκείες διχάζουν), χωρίς έθνος, χωρίς κράτος (κι αυτά διχάζουν και φανατίζουν), χωρίς να μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα (στον οργουελικό κόσμο που μας ετοιμάζουν δεν επιτρέπεται να περιγράφεις τον μαύρο ως νέγρο, τον υπέρβαρο ως χονδρό, τον άνθρωπο με ειδικές ανάγκες ως ανάπηρο κλπ.), θα είσαι μόνο ελεύθερος να δουλεύεις. Γιατί η εργασία έχει γίνει ιδανικό στην εποχή μας και θα εξιδανικεύεται διαρκώς. Θα προβάλλεται συνέχεια η πίστη στην μόνη αξία: την δουλειά. Θα είναι προτιμότερο να εγκαταλείψεις τα παιδιά σου, την μητέρα και τον πατέρα σου, τον άνθρωπό σου, παρά την δουλειά σου. Η εργασία θα αντικαταστήσει κάθε άλλου είδους αγάπη. (Αυτό δεν γίνεται ήδη, εξάλλου, με τα τόσα παιδιά μας που έφυγαν για να εργαστούν στο εξωτερικό; Κι εκεί, στο μεγάλο χωνευτήρι της "εξορίας" είναι πιο εύκολη η αλλοίωση της κάθε αξίας...)
Και στο όνομα της διαφορετικότητας, θα στέλνουμε τα παιδιά μας στα σχολεία, όπου ο δάσκαλος θα είναι γκέι ή τρανς, θα δουλεύουμε δίπλα σε ανώμαλους, δεν θα μας επιτρέπεται να κρεμάμε σταυρό στον λαιμό μας και πάει λέγοντας...
Αγαπητοί μου, δεν μας χρειάζεται ένας παγκοσμιοποιημένος άνθρωπος που έχει αλεστεί στο μίξερ της ομοιομορφίας και έχει χάσει την φύση του. Εμείς οι χριστιανοί προτείνουμε τον οικουμενικό άνθρωπο, εκείνον που αγαπάει κάθε πλάσμα του Θεού, που βλέπει την εικόνα του Θεού σε κάθε πρόσωπο και παλεύει για το καλύτερο: για το καθ'ομοίωσιν. Εκείνον όμως που ταυτόχρονα ξεχωρίζει το καλό από το κακό, το σωστό από την αμαρτία. Και μπορεί να συγχωρεί και να δέχεται τον αμαρτωλό, αλλά παράλληλα μισεί την αμαρτία και δεν την αποδέχεται.
Ο οικουμενικός άνθρωπος δέχεται ουσιαστικά και πραγματικά την διαφορετικότητα των ανθρώπων. Αποδέχεται την αγάπη για την πατρίδα τους, για την οικογένειά τους, για την ιστορία και τις παραδόσεις τους, για το φύλο τους και τις εν γένει αξίες τους. (Θυμηθείτε την Ιεραποστολή στον Τρίτο Κόσμο, πόσο αφήνει στους γηνενείς τα έθιμά τους και δεν τα αλλάζει...)
Για να μην γίνουμε απάτριδες υπήκοοι της Νέας Τάξης και της Νέας Εποχής, οφείλουμε να συνδεθούμε περισσότερο με την Ορθοδοξία. Η υπέρβαση της Παγκοσμιοποίησης μόνο αγιοπνευματικά είναι δυνατή, αλλ' αυτό προϋποθέτει ζωή εν Αγίω Πνεύματι, δηλαδή Ορθοδοξία. (Γεωργ. Μεταλληνού, Ορθόδοξη Οικουμενικότητα και Παγκοσμιοποίηση).
Ας μην αφήσουμε την προβαλλόμενη παγκοσμιοποίηση να μας κάνει να χάσουμε κάθε εθνική ή προσωπική ταυτότητα και διαφορετικότητα, ας μην αλλοτριωθούμε, ας μην χάσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μας ορίζουν, αλλά ας συνεχίσουμε τον αληθινό διάλογο με τους άλλους, με σκοπό να τους γνωρίσουμε, να τους καταλάβουμε και να μας καταλάβουν κι εκείνοι, και να γίνουμε όλοι καλύτεροι, να ενωθούμε με τον Χριστό και να Τον προσεγγίσουμε. 

Καθώς τελειώνει η χρονιά...

Με μεγάλη χαρά παρέλαβα στις 3/6/2019 το Αναμνηστικό από την μικρή συμβολή μου στις εργασίες της Χριστιανικής Στέγης "Η Οδός" που παράγει πνευματικό έργο στον τόπο του Ιλίου 38 ολόκληρα χρόνια! Ο κ. Παναγιωτόπουλος Αντώνιος, (θεολόγος, νομικός, τέως σχολικός σύμβουλος, ιστορικός) με προσωπική εργασία, προσφορά και κάθε είδους συμβολή προσφέρει τα μέγιστα εδώ και 4 δεκαετίες για να συντηρήσει και να προβάλλει τις ορθόδοξες χριστιανικές αξίες και τις παραδόσεις του λαού μας. 

Δεν θα παραλείψω να πω πως στην Στέγη έμαθα τους παραδοσιακούς χορούς πολλά χρόνια πριν, όταν στεγαζόταν σε άλλον χώρο ακόμα, και όταν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί σύλλογοι που διδάσκουν χορούς όσοι υπάρχουν σήμερα. στην Στέγη έμαθα την λίγη Βυζαντινή Μουσική που γνωρίζω και γενικά παρακολουθώ την πορεία της μαζί με τους λοιπούς Ιλιώτες.

Εύγε, στον ιδρυτή της Στέγης κ. Παναγιωτόπουλο Αντώνιο και σε όσους ακόμα βοηθούν, στον κ. Θωμά Τσαντήλα (νομικό) που τελεί χρέη γραμματέως αλλά και στον καθένα που με την μικρή ή μεγαλύτερη δύναμή του βοηθά στην συγκεκριμένη προσπάθεια.

Εύχομαι του χρόνου "η Οδός" να αριθμεί περισσότερα μέλη και να μεγαλώνει σε πνευματικά αποτελέσματα.

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου έκανε να με καλέσει στις 28 Ιανουαρίου 2019 για να μιλήσω με θέμα "Οι 3 Ιεράρχες και η κοινωνία". Και εις άλλα με υγεία!

Παιδικός Διαγωνισμός!

Λήγει σε 10 ημέρες. Προλάβετε!

Εποχιακές Βιβλιοπροτάσεις!

Βιβλία για τα κατηχητικά που λήγουν.

Όλα μαζί ή το καθένα χωριστά είναι το κατάλληλο δώρο για το καλοκαίρι, 

για τα κατηχητικά που λήγουν, για τις κατασκηνώσεις που έρχονται. 

Ειδικές τιμές σε ομαδικές παραγγελίες από τις Εκδόσεις Κάστρο.

Χριστός Ανέστη!

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών!

Χριστέ και Βασιλιά μας...

"Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη, Χριστέ"

και προσμένουμε με πόθο την Ανάστασή Σου, 

του Ουρανού και της Γης Βασιλιά μας...

συγχώρεσε τα πολλά μας αμαρτήματα,

προστάτεψέ μας από ατοπήματα,

δοκιμασίες, πειρασμούς...
Συγχώρα μας που Σε σταυρώνουμε συνέχεια,

και ανάστησε κάποτε κι εμάς,...

βάλε μας στον Παράδεισο,

όχι επειδή το αξίζουμε,

αλλά από το Μεγάλο Σου Έλεος!

Ευχές για το Πάσχα!

Η Ανάληψη του Χριστού και η Πεντηκοστή

 Το ένατο βιβλίο της σειράς μας "Μαθαίνω για τον Χριστό, μόλις κυκλοφόρησε! Με απλές λέξεις μεταφέρει στα παιδιά μας τι έγινε μετά την ανάσταση του Χριστού: την Ανάληψη και την Πεντηκοστή. Με πλούσια εικονογράφηση και προσεγμένο κείμενο, από τις εκδόσεις Σαΐτη.
Λεπτομέρεις από τις σελίδες θα δείτε στις παρακάτω εικόνες.

Κωνσταντής, ο γενίτσαρος που δεν ξέχασε, από ένα Γυμνάσιο της Μακεδονίας μας.

https://www.youtube.com/watch?v=AN_1cQd2Zaw

Παρακολουθήστε στον παραπάνω σύνδεσμο στιγμιότυπα από το έργο μου Κωνσταντής, ο γενίτσαρος που δεν ξέχασε, από το Γυμνάσιο Κοπανού Νάουσας.
Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν σε αυτά τα παιδιά αλλά και στους/στις εκπαιδευτικούς τους που σε αυτήν την δύσκολη εποχή, που οι αξίες καταπατούνται, εκείνοι επιλέγουν να τις προβάλουν. Κρατούν ψηλά την σημαία της πατρίδας, της θρησκείας, των παραδόσεων, των αξιών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Νιώθω συναισθήματα πολλά που δεν ξέρω αν μπορώ να τα περιγράψω με λέξεις: συγκίνηση, περηφάνια, ελπίδα, ενθουσιασμό, αισιοδοξία, αγάπη, δέος...
Εύγε στην νεολαία που αντιστέκεται, που αγωνίζεται, που τολμά!
Έλληνες, Ελληνίδες, ψηλά το κεφάλι!

Μια βραδιά για την Παναγία μας.

Το απόγευμα της 4ης Απριλίου του 2019, είμαστε πολύς κόσμος συγκεντρωμένος στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ι.Μ.Ναού Ευαγγελιστρίας Ιλίου για να μιλήσουμε για την Παναγία μας, τον βίο της, τα θαύματά της, τα προσωνύμιά της, τις εικόνες της.
Συγκινηθήκαμε και ενθουσιαστήκαμε πολύ με όσα ακούστηκαν, χαρήκαμε με την μεγάλη προσέλευση που είδαμε ο ένας τον άλλον και επικοινωνήσαμε εν Χριστώ, και πήραμε δύναμη να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα.
Ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς τον πρωτοπρεσβύτερο π. Αναστάσιο Μπαστούνη για την πρόσκληση και την φιλοξενία της βραδιάς, την κα Αδαμαντία Μπούρτζινου, την δημοσιογράφο του Ρ.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος που μας τίμησε με την παρουσία της και συντόνισε την όλη βραδιά, την κα Αγγελική Μαστέλλου Γιαννάκενα, συγγραφέα και αρθρογράφο για την πολύ ωραία ομιλία της για την Παναγία και την κα Αθηνά Κοντογιάννη, εικονογράφο, αγιογράφο και στενή μου συνεργάτη στα τελευταία μου βιβλία για την παρουσία της και τα όμορφα λόγια της.
Και φυσικά, ευχαριστώ το υπέροχο κοινό που μας αγκάλιασε, μας άκουσε, συμμετείχε και συμπορευόταν μαζί μας στην διαδρομή που κάναμε για να αγγίξουμε λίγο την ζωή της Μητέρας του Θεού και της Μητέρας όλων μας, αλλά και να πούμε πόσο μεγάλο πρότυπο είναι για όλους και κυρίως για εμάς τις γυναίκες η Θεοτόκος.
Ας ελπίσουμε πως θα υπάρξουν και άλλες στιγμές παρόμοιες προς όφελος όλων μας.