Καινούρια πράγματα ετοιμάζονται...

Πάρτε μια γεύση και μείνετε συντονισμένοι...

Για την διαφορετικότητα.

Ακούμε πολλά στην εποχή μας (και τα παιδιά μας στα σχολειά τους ακούν περισσότερα) για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Φυσικά και είναι ωραίο να αποδέχεσαι τον άλλον, να μην τον κοροϊδεύεις, να μην τον απειλείς, να μην τον κακολογείς. Όμως το θέμα έχει ξεφύγει. Διάβαζα χθες ότι η κα Μέι, πρωθυπουργός της Μεγ. Βρεττανίας δώρισε στην κα Τράμπ ένα πορσελάνινο σετ τσαγιού και αυτό θεωρήθηκε δώρο σεξιστικό!!!
Πολλά θαυμαστικά πρέπει να βάλουμε δίπλα στην είδηση και όχι μόνο τρία. Γιατί να μην κάνει δώρο ένα σετ τσαγιού; Ποτέ κανείς δεν θα πρέπει να ξανακάνει δώρο μια κούπα, ένα πιάτο, μια τσαγέρα; Να κλείσουμε μήπως τις βιομηχανίες πορσελάνης; Ή μήπως να κάνουμε τα συγκεκριμένα δώρα σε άντρες;
Φίλοι μου, πιστεύω πως άλλο πράγμα είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας και άλλο η απαλοιφή της διαφορετικότητας. Είμαστε όλοι ίδιοι και όμως είμαστε όλοι διαφορετικοί. Και αυτό είναι ωραίο.
Φανταστείτε έναν κόσμο δίχως διαφορετικότητα. Έναν κόσμο όπου και η φύση ακόμα θα είχε μόνο ένα δέντρο: π.χ. κυπαρίσσι. Ούτε πορτοκαλιές, ούτε πεύκα, ούτε έλατα. Μόνο κυπαρίσσια. Θα χαλούσε η οικολογική αλυσίδα, δεν είναι έτσι; Και η ομορφιά της φύσης, ασφαλώς.
Ας σκεφτούμε πόσο ίδιους και ταυτόχρονα πόσο διαφορετικούς μας έχει πλάσει ο Θεός. Έχουμε όλοι μάτια, μύτη, στόμα και όμως είμαστε 7 δις εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη και είμαστε όλοι διαφορετικοί!!!
Είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός.
Διαφορετικά θα γίνεις ένα ρομπότ. Χωρίς φύλο, χωρίς θρησκεία (οι θρησκείες διχάζουν), χωρίς έθνος, χωρίς κράτος (κι αυτά διχάζουν και φανατίζουν), χωρίς να μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα (στον οργουελικό κόσμο που μας ετοιμάζουν δεν επιτρέπεται να περιγράφεις τον μαύρο ως νέγρο, τον υπέρβαρο ως χονδρό, τον άνθρωπο με ειδικές ανάγκες ως ανάπηρο κλπ.), θα είσαι μόνο ελεύθερος να δουλεύεις. Γιατί η εργασία έχει γίνει ιδανικό στην εποχή μας και θα εξιδανικεύεται διαρκώς. Θα προβάλλεται συνέχεια η πίστη στην μόνη αξία: την δουλειά. Θα είναι προτιμότερο να εγκαταλείψεις τα παιδιά σου, την μητέρα και τον πατέρα σου, τον άνθρωπό σου, παρά την δουλειά σου. Η εργασία θα αντικαταστήσει κάθε άλλου είδους αγάπη. (Αυτό δεν γίνεται ήδη, εξάλλου, με τα τόσα παιδιά μας που έφυγαν για να εργαστούν στο εξωτερικό; Κι εκεί, στο μεγάλο χωνευτήρι της "εξορίας" είναι πιο εύκολη η αλλοίωση της κάθε αξίας...)
Και στο όνομα της διαφορετικότητας, θα στέλνουμε τα παιδιά μας στα σχολεία, όπου ο δάσκαλος θα είναι γκέι ή τρανς, θα δουλεύουμε δίπλα σε ανώμαλους, δεν θα μας επιτρέπεται να κρεμάμε σταυρό στον λαιμό μας και πάει λέγοντας...
Αγαπητοί μου, δεν μας χρειάζεται ένας παγκοσμιοποιημένος άνθρωπος που έχει αλεστεί στο μίξερ της ομοιομορφίας και έχει χάσει την φύση του. Εμείς οι χριστιανοί προτείνουμε τον οικουμενικό άνθρωπο, εκείνον που αγαπάει κάθε πλάσμα του Θεού, που βλέπει την εικόνα του Θεού σε κάθε πρόσωπο και παλεύει για το καλύτερο: για το καθ'ομοίωσιν. Εκείνον όμως που ταυτόχρονα ξεχωρίζει το καλό από το κακό, το σωστό από την αμαρτία. Και μπορεί να συγχωρεί και να δέχεται τον αμαρτωλό, αλλά παράλληλα μισεί την αμαρτία και δεν την αποδέχεται.
Ο οικουμενικός άνθρωπος δέχεται ουσιαστικά και πραγματικά την διαφορετικότητα των ανθρώπων. Αποδέχεται την αγάπη για την πατρίδα τους, για την οικογένειά τους, για την ιστορία και τις παραδόσεις τους, για το φύλο τους και τις εν γένει αξίες τους. (Θυμηθείτε την Ιεραποστολή στον Τρίτο Κόσμο, πόσο αφήνει στους γηνενείς τα έθιμά τους και δεν τα αλλάζει...)
Για να μην γίνουμε απάτριδες υπήκοοι της Νέας Τάξης και της Νέας Εποχής, οφείλουμε να συνδεθούμε περισσότερο με την Ορθοδοξία. Η υπέρβαση της Παγκοσμιοποίησης μόνο αγιοπνευματικά είναι δυνατή, αλλ' αυτό προϋποθέτει ζωή εν Αγίω Πνεύματι, δηλαδή Ορθοδοξία. (Γεωργ. Μεταλληνού, Ορθόδοξη Οικουμενικότητα και Παγκοσμιοποίηση).
Ας μην αφήσουμε την προβαλλόμενη παγκοσμιοποίηση να μας κάνει να χάσουμε κάθε εθνική ή προσωπική ταυτότητα και διαφορετικότητα, ας μην αλλοτριωθούμε, ας μην χάσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μας ορίζουν, αλλά ας συνεχίσουμε τον αληθινό διάλογο με τους άλλους, με σκοπό να τους γνωρίσουμε, να τους καταλάβουμε και να μας καταλάβουν κι εκείνοι, και να γίνουμε όλοι καλύτεροι, να ενωθούμε με τον Χριστό και να Τον προσεγγίσουμε. 

Καθώς τελειώνει η χρονιά...

Με μεγάλη χαρά παρέλαβα στις 3/6/2019 το Αναμνηστικό από την μικρή συμβολή μου στις εργασίες της Χριστιανικής Στέγης "Η Οδός" που παράγει πνευματικό έργο στον τόπο του Ιλίου 38 ολόκληρα χρόνια! Ο κ. Παναγιωτόπουλος Αντώνιος, (θεολόγος, νομικός, τέως σχολικός σύμβουλος, ιστορικός) με προσωπική εργασία, προσφορά και κάθε είδους συμβολή προσφέρει τα μέγιστα εδώ και 4 δεκαετίες για να συντηρήσει και να προβάλλει τις ορθόδοξες χριστιανικές αξίες και τις παραδόσεις του λαού μας. 

Δεν θα παραλείψω να πω πως στην Στέγη έμαθα τους παραδοσιακούς χορούς πολλά χρόνια πριν, όταν στεγαζόταν σε άλλον χώρο ακόμα, και όταν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί σύλλογοι που διδάσκουν χορούς όσοι υπάρχουν σήμερα. στην Στέγη έμαθα την λίγη Βυζαντινή Μουσική που γνωρίζω και γενικά παρακολουθώ την πορεία της μαζί με τους λοιπούς Ιλιώτες.

Εύγε, στον ιδρυτή της Στέγης κ. Παναγιωτόπουλο Αντώνιο και σε όσους ακόμα βοηθούν, στον κ. Θωμά Τσαντήλα (νομικό) που τελεί χρέη γραμματέως αλλά και στον καθένα που με την μικρή ή μεγαλύτερη δύναμή του βοηθά στην συγκεκριμένη προσπάθεια.

Εύχομαι του χρόνου "η Οδός" να αριθμεί περισσότερα μέλη και να μεγαλώνει σε πνευματικά αποτελέσματα.

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου έκανε να με καλέσει στις 28 Ιανουαρίου 2019 για να μιλήσω με θέμα "Οι 3 Ιεράρχες και η κοινωνία". Και εις άλλα με υγεία!

Παιδικός Διαγωνισμός!

Λήγει σε 10 ημέρες. Προλάβετε!