Στόλισε πάλι η βροχή του πεύκου τις βελόνες με διαμάντια!
Το φως ονείρεψε τη θάλασσα που μοιάζει με παραμυθιού παλάτια!
Στης Παναγιάς το εικόνισμα καίει φωτιά μαλαματένια
κι ο ουρανός στολίζεται με νέφη σμαραγδένια.
Πουλιών τα κελαηδήματα αγγελικά πλεγμένα
συνθέτουνε τραγούδια θεϊκά, στον ήλιο κεντημένα.
Η γη γεμίζει χρώματα κάθε που ανατέλλει,
κι η πλάση χρυσοπλημμυρά, μέχρι που βασιλεύει.
Σαν πέσει η νύχτα ανάλαφρη, μ'ονείρατα γεμάτη,
χαϊδεύει και φιλά τη γη, που απ'τ'άστρα τώρα αστράφτει.
Ω! θάμα ανείπωτο πώς να σε πω, πώς να σε παρομοιάσω,
ανθρώπου λόγια δεν αρκούν τον ύμνο σου να φτιάσω.
Εκείνο μόνο που μπορώ στης φύσης τ'ακρωτήρι,
να στείλω ένα Ευχαριστώ στον Πλάστη που σε δίνει.
Από το βιβλίο μου "Ταξίδια της ζωής", Αθήνα 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου