Η Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και εγκαινιάστηκε μήνα Μάιο. Την υπερασπίστηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και πάλι, και πάλι Μάιο.
Τον θρήνο της Πόλης τον έμαθα να τον τραγουδώ πριν πάω σχολείο, πριν μάθω να γράφω και να διαβάζω. Η γιαγιά μου η Αθηνά, της οποίας έχω το όνομα, δεν είχε καμμιά ιδιαίτερη σχέση με την Κωνσταντινούπολη. Δεν καταγόταν από κει, δεν είχε συγγενείς. Ήταν ρουμελιώτισσα. Η Πόλη, όμως, κατοικεί στην καρδιά κάθε Έλληνα και υπάρχει στα όνειρά του. Και η γιαγιά μου την αγαπούσε πολύ κι έμαθα να την αγαπώ κι εγώ. Από τη στιγμή που την επισκέφτηκα, μάλιστα, μπορώ να πω πως έχω αφήσει εκεί ένα κομμάτι από την καρδιά μου.
Σώπασε κυρά Δέσποινα
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας,
φωνή τους ήρθε εξ' ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα.
Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη.
Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια
το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.
Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες
"Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι".
(Δημοτικό)
