Έλαβα ένα τηλεφώνημα την προηγούμενη εβδομάδα από την Βόρεια Πιερία. Ήταν μια μητέρα που ήθελε το βιβλίο μου για την Πόλη. Μου είπε κάτι που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Μου είπε: "Όταν ξεκίνησε η κρίση, δύο πράγματα έκανα: αγόρασα μπουφάν και ρούχα για τα επόμενα χρόνια, για τα παιδιά μου και αγόρασα και βιβλία. Γιατί σκέφτηκα πως ακόμη κι αν μας πάρουν το σπίτι μας, τα βιβλία μου δεν θα μου τα πάρουν. Αυτά δεν θα τους αφορούν. Θα είναι δικά μας." Και συνέχισε: "Η Ελλάδα δεν γνωρίζει την ιστορία της. Δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο πια. Αλλά αν μπορεί μόνο μέσα από βιβλία σαν και αυτό μπορεί να γίνει. Με κανέναν άλλον τρόπο." Τα σχόλια δικά σας...
